Form ὀρθός (orthós, “correct”) + ἔπος (épos, “word”) + -ιᾰ (-ia).
ὀρθοέπειᾰ • (orthoépeia) f (genitive ὀρθοεπείᾱς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ὀρθοέπειᾰ hē orthoépeia |
τὼ ὀρθοεπείᾱ tṑ orthoepeíā |
αἱ ὀρθοέπειαι hai orthoépeiai | ||||||||||
| Genitive | τῆς ὀρθοεπείᾱς tês orthoepeíās |
τοῖν ὀρθοεπείαιν toîn orthoepeíain |
τῶν ὀρθοεπειῶν tôn orthoepeiôn | ||||||||||
| Dative | τῇ ὀρθοεπείᾳ têi orthoepeíāi |
τοῖν ὀρθοεπείαιν toîn orthoepeíain |
ταῖς ὀρθοεπείαις taîs orthoepeíais | ||||||||||
| Accusative | τὴν ὀρθοέπειᾰν tḕn orthoépeian |
τὼ ὀρθοεπείᾱ tṑ orthoepeíā |
τᾱ̀ς ὀρθοεπείᾱς tā̀s orthoepeíās | ||||||||||
| Vocative | ὀρθοέπειᾰ orthoépeia |
ὀρθοεπείᾱ orthoepeíā |
ὀρθοέπειαι orthoépeiai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||