ὀρθογώνιος

See also: ορθογώνιος

Ancient Greek

Etymology

From ὀρθός (orthós) +‎ γωνίᾱ (gōníā) +‎ -ιος (-ios).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /or.tʰo.ɡɔ̌ː.ni.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /or.tʰoˈɡo.ni.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /or.θoˈɣo.ni.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /or.θoˈɣo.ni.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /or.θoˈɣo.ni.os/

Adjective

ὀρθογώνῐος • (orthogṓnios) m or f (neuter ὀρθογώνῐον); second declension

rectangular
(nominalized, neuter, geometry) rectangle

Declension

Second declension of ὀρθογώνῐος; ὀρθογώνῐον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ὀρθογώνῐος orthogṓnios	ὀρθογώνῐον orthogṓnion	ὀρθογωνῐ́ω orthogōníō	ὀρθογωνῐ́ω orthogōníō	ὀρθογώνῐοι orthogṓnioi	ὀρθογώνῐᾰ orthogṓnia
Genitive	ὀρθογωνῐ́ου orthogōníou	ὀρθογωνῐ́ου orthogōníou	ὀρθογωνῐ́οιν orthogōníoin	ὀρθογωνῐ́οιν orthogōníoin	ὀρθογωνῐ́ων orthogōníōn	ὀρθογωνῐ́ων orthogōníōn
Dative	ὀρθογωνῐ́ῳ orthogōníōi	ὀρθογωνῐ́ῳ orthogōníōi	ὀρθογωνῐ́οιν orthogōníoin	ὀρθογωνῐ́οιν orthogōníoin	ὀρθογωνῐ́οις orthogōníois	ὀρθογωνῐ́οις orthogōníois
Accusative	ὀρθογώνῐον orthogṓnion	ὀρθογώνῐον orthogṓnion	ὀρθογωνῐ́ω orthogōníō	ὀρθογωνῐ́ω orthogōníō	ὀρθογωνῐ́ους orthogōníous	ὀρθογώνῐᾰ orthogṓnia
Vocative	ὀρθογώνῐε orthogṓnie	ὀρθογώνῐον orthogṓnion	ὀρθογωνῐ́ω orthogōníō	ὀρθογωνῐ́ω orthogōníō	ὀρθογώνῐοι orthogṓnioi	ὀρθογώνῐᾰ orthogṓnia
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ὀρθογωνῐ́ως orthogōníōs		ὀρθογωνῐώτερος orthogōniṓteros		ὀρθογωνῐώτᾰτος orthogōniṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Greek: ορθογώνιος (orthogónios)
→ English: orthogonium
→ Latin: orthogōnius

ὀρθογώνιος

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Descendants

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia