From ὄρος (óros, “mountain”) + σπίζα (spíza, “chaffinch”) + -ος (-os).
ὀρόσπῐζος • (oróspizos) m (genitive ὀροσπῐ́ζου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ὀρόσπῐζος ho oróspizos |
τὼ ὀροσπῐ́ζω tṑ orospízō |
οἱ ὀρόσπῐζοι hoi oróspizoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ὀροσπῐ́ζου toû orospízou |
τοῖν ὀροσπῐ́ζοιν toîn orospízoin |
τῶν ὀροσπῐ́ζων tôn orospízōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ὀροσπῐ́ζῳ tôi orospízōi |
τοῖν ὀροσπῐ́ζοιν toîn orospízoin |
τοῖς ὀροσπῐ́ζοις toîs orospízois | ||||||||||
| Accusative | τὸν ὀρόσπῐζον tòn oróspizon |
τὼ ὀροσπῐ́ζω tṑ orospízō |
τοὺς ὀροσπῐ́ζους toùs orospízous | ||||||||||
| Vocative | ὀρόσπῐζε oróspize |
ὀροσπῐ́ζω orospízō |
ὀρόσπῐζοι oróspizoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||