From σπίζω (spízō, “to pipe, to chirp”).
σπίζα • (spíza) f (genitive σπίζης); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ σπῐ́ζᾰ hē spíza |
τὼ σπῐ́ζᾱ tṑ spízā |
αἱ σπῐ́ζαι hai spízai | ||||||||||
| Genitive | τῆς σπῐ́ζης tês spízēs |
τοῖν σπῐ́ζαιν toîn spízain |
τῶν σπῐζῶν tôn spizôn | ||||||||||
| Dative | τῇ σπῐ́ζῃ têi spízēi |
τοῖν σπῐ́ζαιν toîn spízain |
ταῖς σπῐ́ζαις taîs spízais | ||||||||||
| Accusative | τὴν σπῐ́ζᾰν tḕn spízan |
τὼ σπῐ́ζᾱ tṑ spízā |
τᾱ̀ς σπῐ́ζᾱς tā̀s spízās | ||||||||||
| Vocative | σπῐ́ζᾰ spíza |
σπῐ́ζᾱ spízā |
σπῐ́ζαι spízai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||