ὁμοκλέων • (homokléōn) m (feminine ὁμοκλέουσᾰ, neuter ὁμοκλέον); first/third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ὁμοκλέων homokléōn |
ὁμοκλέουσᾰ homokléousă |
ὁμοκλέον homokléon |
ὁμοκλέοντε homokléonte |
ὁμοκλεούσᾱ homokleoúsā |
ὁμοκλέοντε homokléonte |
ὁμοκλέοντες homokléontes |
ὁμοκλέουσαι homokléousai |
ὁμοκλέοντᾰ homokléontă | |||||
Genitive | ὁμοκλέοντος homokléontos |
ὁμοκλεούσης homokleoúsēs |
ὁμοκλέοντος homokléontos |
ὁμοκλεόντοιν homokleóntoin |
ὁμοκλεούσαιν homokleoúsain |
ὁμοκλεόντοιν homokleóntoin |
ὁμοκλεόντων homokleóntōn |
ὁμοκλεουσῶν homokleousôn |
ὁμοκλεόντων homokleóntōn | |||||
Dative | ὁμοκλέοντῐ homokléontĭ |
ὁμοκλεούσῃ homokleoúsēi |
ὁμοκλέοντῐ homokléontĭ |
ὁμοκλεόντοιν homokleóntoin |
ὁμοκλεούσαιν homokleoúsain |
ὁμοκλεόντοιν homokleóntoin |
ὁμοκλέουσῐ / ὁμοκλέουσῐν homokléousĭ(n) |
ὁμοκλεούσαις homokleoúsais |
ὁμοκλέουσῐ / ὁμοκλέουσῐν homokléousĭ(n) | |||||
Accusative | ὁμοκλέοντᾰ homokléontă |
ὁμοκλέουσᾰν homokléousăn |
ὁμοκλέον homokléon |
ὁμοκλέοντε homokléonte |
ὁμοκλεούσᾱ homokleoúsā |
ὁμοκλέοντε homokléonte |
ὁμοκλέοντᾰς homokléontăs |
ὁμοκλεούσᾱς homokleoúsās |
ὁμοκλέοντᾰ homokléontă | |||||
Vocative | ὁμοκλέων homokléōn |
ὁμοκλέουσᾰ homokléousă |
ὁμοκλέον homokléon |
ὁμοκλέοντε homokléonte |
ὁμοκλεούσᾱ homokleoúsā |
ὁμοκλέοντε homokléonte |
ὁμοκλέοντες homokléontes |
ὁμοκλέουσαι homokléousai |
ὁμοκλέοντᾰ homokléontă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ὁμοκλεόντως homokleóntōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|