ὁπλίζω

Ancient Greek

Etymology

ὅπλον (hóplon, “tool, instrument”) +‎ -ίζω (-ízō, “verbal suffix”).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ho.plíz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)oˈpli.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈpli.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈpli.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈpli.zo/

Verb

ὁπλίζω • (hoplízō)

to arm (supply with armour or weapons)

Conjugation

Present: ὁπλίζω, ὁπλίζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὁπλίζω	ὁπλίζεις	ὁπλίζει	ὁπλίζετον	ὁπλίζετον	ὁπλίζομεν	ὁπλίζετε	ὁπλίζουσῐ(ν)
	subjunctive	ὁπλίζω	ὁπλίζῃς	ὁπλίζῃ	ὁπλίζητον	ὁπλίζητον	ὁπλίζωμεν	ὁπλίζητε	ὁπλίζωσῐ(ν)
	optative	ὁπλίζοιμῐ	ὁπλίζοις	ὁπλίζοι	ὁπλίζοιτον	ὁπλιζοίτην	ὁπλίζοιμεν	ὁπλίζοιτε	ὁπλίζοιεν
	imperative		ὅπλιζε	ὁπλιζέτω	ὁπλίζετον	ὁπλιζέτων		ὁπλίζετε	ὁπλιζόντων
middle/ passive	indicative	ὁπλίζομαι	ὁπλίζῃ, ὁπλίζει	ὁπλίζεται	ὁπλίζεσθον	ὁπλίζεσθον	ὁπλιζόμεθᾰ	ὁπλίζεσθε	ὁπλίζονται
	subjunctive	ὁπλίζωμαι	ὁπλίζῃ	ὁπλίζηται	ὁπλίζησθον	ὁπλίζησθον	ὁπλιζώμεθᾰ	ὁπλίζησθε	ὁπλίζωνται
	optative	ὁπλιζοίμην	ὁπλίζοιο	ὁπλίζοιτο	ὁπλίζοισθον	ὁπλιζοίσθην	ὁπλιζοίμεθᾰ	ὁπλίζοισθε	ὁπλίζοιντο
	imperative		ὁπλίζου	ὁπλιζέσθω	ὁπλίζεσθον	ὁπλιζέσθων		ὁπλίζεσθε	ὁπλιζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὁπλίζειν				ὁπλίζεσθαι
participle	m	ὁπλίζων				ὁπλιζόμενος
	f	ὁπλίζουσᾰ				ὁπλιζομένη
	n	ὁπλῖζον				ὁπλιζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὥπλιζον, ὡπλιζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὥπλιζον	ὥπλιζες	ὥπλιζε(ν)	ὡπλίζετον	ὡπλιζέτην	ὡπλίζομεν	ὡπλίζετε	ὥπλιζον
middle/ passive	indicative	ὡπλιζόμην	ὡπλίζου	ὡπλίζετο	ὡπλίζεσθον	ὡπλιζέσθην	ὡπλιζόμεθᾰ	ὡπλίζεσθε	ὡπλίζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὁπλίσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὁπλίσομαι	ὁπλίσῃ, ὁπλίσει	ὁπλίσεται	ὁπλίσεσθον	ὁπλίσεσθον	ὁπλισόμεθᾰ	ὁπλίσεσθε	ὁπλίσονται
middle	optative	ὁπλισοίμην	ὁπλίσοιο	ὁπλίσοιτο	ὁπλίσοισθον	ὁπλισοίσθην	ὁπλισοίμεθᾰ	ὁπλίσοισθε	ὁπλίσοιντο
					middle
infinitive					ὁπλίσεσθαι
participle	m				ὁπλισόμενος
	f				ὁπλισομένη
	n				ὁπλισόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὁπλιέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὁπλιέομαι	ὁπλιέῃ, ὁπλιέει	ὁπλιέεται	ὁπλιέεσθον	ὁπλιέεσθον	ὁπλιεόμεθᾰ	ὁπλιέεσθε	ὁπλιέονται
middle	optative	ὁπλιεοίμην	ὁπλιέοιο	ὁπλιέοιτο	ὁπλιέοισθον	ὁπλιεοίσθην	ὁπλιεοίμεθᾰ	ὁπλιέοισθε	ὁπλιέοιντο
					middle
infinitive					ὁπλιέεσθαι
participle	m				ὁπλιεόμενος
	f				ὁπλιεομένη
	n				ὁπλιεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὁπλιοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὁπλιοῦμαι	ὁπλιῇ	ὁπλιεῖται	ὁπλιεῖσθον	ὁπλιεῖσθον	ὁπλιούμεθᾰ	ὁπλιεῖσθε	ὁπλιοῦνται
middle	optative	ὁπλιοίμην	ὁπλιοῖο	ὁπλιοῖτο	ὁπλιοῖσθον	ὁπλιοίσθην	ὁπλιοίμεθᾰ	ὁπλιοῖσθε	ὁπλιοῖντο
					middle
infinitive					ὁπλιεῖσθαι
participle	m				ὁπλιούμενος
	f				ὁπλιουμένη
	n				ὁπλιούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὥπλισᾰ, ὡπλισᾰ́μην, ὡπλίσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὥπλισᾰ	ὥπλισᾰς	ὥπλισε(ν)	ὡπλίσᾰτον	ὡπλισᾰ́την	ὡπλίσᾰμεν	ὡπλίσᾰτε	ὥπλισᾰν
	subjunctive	ὁπλίσω	ὁπλίσῃς	ὁπλίσῃ	ὁπλίσητον	ὁπλίσητον	ὁπλίσωμεν	ὁπλίσητε	ὁπλίσωσῐ(ν)
	optative	ὁπλίσαιμῐ	ὁπλίσειᾰς, ὁπλίσαις	ὁπλίσειε(ν), ὁπλίσαι	ὁπλίσαιτον	ὁπλισαίτην	ὁπλίσαιμεν	ὁπλίσαιτε	ὁπλίσειᾰν, ὁπλίσαιεν
	imperative		ὅπλισον	ὁπλισᾰ́τω	ὁπλίσᾰτον	ὁπλισᾰ́των		ὁπλίσᾰτε	ὁπλισᾰ́ντων
middle	indicative	ὡπλισᾰ́μην	ὡπλίσω	ὡπλίσᾰτο	ὡπλίσᾰσθον	ὡπλισᾰ́σθην	ὡπλισᾰ́μεθᾰ	ὡπλίσᾰσθε	ὡπλίσᾰντο
	subjunctive	ὁπλίσωμαι	ὁπλίσῃ	ὁπλίσηται	ὁπλίσησθον	ὁπλίσησθον	ὁπλισώμεθᾰ	ὁπλίσησθε	ὁπλίσωνται
	optative	ὁπλισαίμην	ὁπλίσαιο	ὁπλίσαιτο	ὁπλίσαισθον	ὁπλισαίσθην	ὁπλισαίμεθᾰ	ὁπλίσαισθε	ὁπλίσαιντο
	imperative		ὅπλισαι	ὁπλισᾰ́σθω	ὁπλίσᾰσθον	ὁπλισᾰ́σθων		ὁπλίσᾰσθε	ὁπλισᾰ́σθων
passive	indicative	ὡπλίσθην	ὡπλίσθης	ὡπλίσθη	ὡπλίσθητον	ὡπλισθήτην	ὡπλίσθημεν	ὡπλίσθητε	ὡπλίσθησᾰν
	subjunctive	ὁπλισθῶ	ὁπλισθῇς	ὁπλισθῇ	ὁπλισθῆτον	ὁπλισθῆτον	ὁπλισθῶμεν	ὁπλισθῆτε	ὁπλισθῶσῐ(ν)
	optative	ὁπλισθείην	ὁπλισθείης	ὁπλισθείη	ὁπλισθεῖτον, ὁπλισθείητον	ὁπλισθείτην, ὁπλισθειήτην	ὁπλισθεῖμεν, ὁπλισθείημεν	ὁπλισθεῖτε, ὁπλισθείητε	ὁπλισθεῖεν, ὁπλισθείησᾰν
	imperative		ὁπλίσθητῐ	ὁπλισθήτω	ὁπλίσθητον	ὁπλισθήτων		ὁπλίσθητε	ὁπλισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὁπλῖσαι			ὁπλίσᾰσθαι		ὁπλισθῆναι
participle	m	ὁπλίσᾱς			ὁπλισᾰ́μενος		ὁπλισθείς
	f	ὁπλίσᾱσᾰ			ὁπλισᾰμένη		ὁπλισθεῖσᾰ
	n	ὁπλῖσᾰν			ὁπλισᾰ́μενον		ὁπλισθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὅπλισᾰ, ὁπλισᾰ́μην, ὡπλίσθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὅπλισᾰ	ὅπλισᾰς	ὅπλισε(ν)	ὁπλίσᾰτον	ὁπλισᾰ́την	ὁπλίσᾰμεν	ὁπλίσᾰτε	ὅπλισᾰν
middle	indicative	ὁπλισᾰ́μην	ὁπλίσᾰο	ὁπλίσᾰτο	ὁπλίσᾰσθον	ὁπλισᾰ́σθην	ὁπλισᾰ́με(σ)θᾰ	ὁπλίσᾰσθε	ὁπλίσᾰντο
passive	indicative	ὡπλίσθην	ὡπλίσθης	ὡπλίσθη	ὡπλίσθητον	ὡπλισθήτην	ὡπλίσθημεν	ὡπλίσθητε	ὡπλίσθησᾰν, ὥπλισθεν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὥπλισσᾰ, ὡπλισσᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὥπλισσᾰ	ὥπλισσᾰς	ὥπλισσε(ν)	ὡπλίσσᾰτον	ὡπλισσᾰ́την	ὡπλίσσᾰμεν	ὡπλίσσᾰτε	ὥπλισσᾰν
	subjunctive	ὁπλίσσω, ὁπλίσσωμῐ	ὁπλίσσῃς, ὁπλίσσῃσθᾰ	ὁπλίσσῃ, ὁπλίσσῃσῐ	ὁπλίσσητον	ὁπλίσσητον	ὁπλίσσωμεν	ὁπλίσσητε	ὁπλίσσωσῐ(ν)
	optative	ὁπλίσσαιμῐ	ὁπλίσσαις, ὁπλίσσαισθᾰ, ὁπλίσσειᾰς	ὁπλίσσειε(ν), ὁπλίσσαι	ὁπλισσεῖτον	ὁπλισσείτην	ὁπλισσεῖμεν	ὁπλισσεῖτε	ὁπλισσεῖεν
	imperative		ὅπλισσον	ὁπλισσᾰ́τω	ὁπλίσσᾰτον	ὁπλισσᾰ́των		ὁπλίσσᾰτε	ὁπλισσᾰ́ντων
middle	indicative	ὡπλισσᾰ́μην	ὡπλίσσᾰο	ὡπλίσσᾰτο	ὡπλίσσᾰσθον	ὡπλισσᾰ́σθην	ὡπλισσᾰ́με(σ)θᾰ	ὡπλίσσᾰσθε	ὡπλίσσᾰντο
	subjunctive	ὁπλίσσωμαι	ὁπλίσσηαι	ὁπλίσσηται	ὁπλίσσησθον	ὁπλίσσησθον	ὁπλισσώμε(σ)θᾰ	ὁπλίσσησθε	ὁπλίσσωνται
	optative	ὁπλισσαίμην	ὁπλίσσαιο	ὁπλίσσαιτο	ὁπλίσσαισθον	ὁπλισσαίσθην	ὁπλισσαίμε(σ)θᾰ	ὁπλίσσαισθε	ὁπλισσαίᾰτο
	imperative		ὅπλισσαι	ὁπλισσᾰ́σθω	ὁπλίσσᾰσθον	ὁπλισσᾰ́σθων		ὁπλίσσᾰσθε	ὁπλισσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ὁπλῖσσαι/ὁπλισσᾰ́μεν/ὁπλισσᾰμέναι			ὁπλίσσᾰσθαι
participle	m	ὁπλίσσᾱς			ὁπλισσᾰ́μενος
	f	ὁπλίσσᾱσᾰ			ὁπλισσᾰμένη
	n	ὁπλῖσσᾰν			ὁπλισσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὅπλισσᾰ, ὁπλισσᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὅπλισσᾰ	ὅπλισσᾰς	ὅπλισσε(ν)	ὁπλίσσᾰτον	ὁπλισσᾰ́την	ὁπλίσσᾰμεν	ὁπλίσσᾰτε	ὅπλισσᾰν
middle	indicative	ὁπλισσᾰ́μην	ὁπλίσσᾰο	ὁπλίσσᾰτο	ὁπλίσσᾰσθον	ὁπλισσᾰ́σθην	ὁπλισσᾰ́με(σ)θᾰ	ὁπλίσσᾰσθε	ὁπλίσσᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ὥπλικᾰ, ὥπλισμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὥπλικᾰ	ὥπλικᾰς	ὥπλικε(ν)	ὡπλίκᾰτον	ὡπλίκᾰτον	ὡπλίκᾰμεν	ὡπλίκᾰτε	ὡπλίκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὡπλίκω	ὡπλίκῃς	ὡπλίκῃ	ὡπλίκητον	ὡπλίκητον	ὡπλίκωμεν	ὡπλίκητε	ὡπλίκωσῐ(ν)
	optative	ὡπλίκοιμῐ, ὡπλικοίην	ὡπλίκοις, ὡπλικοίης	ὡπλίκοι, ὡπλικοίη	ὡπλίκοιτον	ὡπλικοίτην	ὡπλίκοιμεν	ὡπλίκοιτε	ὡπλίκοιεν
	imperative		ὥπλικε	ὡπλικέτω	ὡπλίκετον	ὡπλικέτων		ὡπλίκετε	ὡπλικόντων
middle/ passive	indicative	ὥπλισμαι	ὥπλισαι	ὥπλισται	ὥπλισθον	ὥπλισθον	ὡπλίσμεθᾰ	ὥπλισθε	ὡπλίδᾰται
	subjunctive	ὡπλισμένος ὦ	ὡπλισμένος ᾖς	ὡπλισμένος ᾖ	ὡπλισμένω ἦτον	ὡπλισμένω ἦτον	ὡπλισμένοι ὦμεν	ὡπλισμένοι ἦτε	ὡπλισμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὡπλισμένος εἴην	ὡπλισμένος εἴης	ὡπλισμένος εἴη	ὡπλισμένω εἴητον/εἶτον	ὡπλισμένω εἰήτην/εἴτην	ὡπλισμένοι εἴημεν/εἶμεν	ὡπλισμένοι εἴητε/εἶτε	ὡπλισμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὥπλισο	ὡπλίσθω	ὥπλισθον	ὡπλίσθων		ὥπλισθε	ὡπλίσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὡπλικέναι				ὡπλῖσθαι
participle	m	ὡπλικώς				ὡπλισμένος
	f	ὡπλικυῖᾰ				ὡπλισμένη
	n	ὡπλικός				ὡπλισμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ὡπλίκειν, ὡπλίσμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὡπλίκειν, ὡπλίκη	ὡπλίκεις, ὡπλίκης	ὡπλίκει(ν)	ὡπλίκετον	ὡπλικέτην	ὡπλίκεμεν	ὡπλίκετε	ὡπλίκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὡπλίσμην	ὥπλισο	ὥπλιστο	ὥπλισθον	ὡπλίσθην	ὡπλίσμεθᾰ	ὥπλισθε	ὡπλίδᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

Greek: οπλίζω (oplízo)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ὁπλίζω (> DER > 9. > b) ὁπλίζω)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1092

ὁπλίζω

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Descendants

References

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia