From ὄζω (ózō, “to smell”) + -αινᾰ (-aina).
ὄζαινᾰ • (ózaina) f (genitive ὀζαίνης); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ὄζαινᾰ hē ózaina |
τὼ ὀζαίνᾱ tṑ ozaínā |
αἱ ὄζαιναι hai ózainai | ||||||||||
Genitive | τῆς ὀζαίνης tês ozaínēs |
τοῖν ὀζαίναιν toîn ozaínain |
τῶν ὀζαινῶν tôn ozainôn | ||||||||||
Dative | τῇ ὀζαίνῃ têi ozaínēi |
τοῖν ὀζαίναιν toîn ozaínain |
ταῖς ὀζαίναις taîs ozaínais | ||||||||||
Accusative | τὴν ὄζαινᾰν tḕn ózainan |
τὼ ὀζαίνᾱ tṑ ozaínā |
τᾱ̀ς ὀζαίνᾱς tā̀s ozaínās | ||||||||||
Vocative | ὄζαινᾰ ózaina |
ὀζαίνᾱ ozaínā |
ὄζαιναι ózainai | ||||||||||
Notes: |
|