Onomatopoeic with a suffix like in θόρυβος (thórubos) and κόναβος (kónabos).
ὄτοβος • (ótobos) m (genitive ὀτόβου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ὄτοβος ho ótobos |
τὼ ὀτόβω tṑ otóbō |
οἱ ὄτοβοι hoi ótoboi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ὀτόβου toû otóbou |
τοῖν ὀτόβοιν toîn otóboin |
τῶν ὀτόβων tôn otóbōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ὀτόβῳ tôi otóbōi |
τοῖν ὀτόβοιν toîn otóboin |
τοῖς ὀτόβοις toîs otóbois | ||||||||||
| Accusative | τὸν ὄτοβον tòn ótobon |
τὼ ὀτόβω tṑ otóbō |
τοὺς ὀτόβους toùs otóbous | ||||||||||
| Vocative | ὄτοβε ótobe |
ὀτόβω otóbō |
ὄτοβοι ótoboi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||