ὑπογίγνομαι

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ὑπογίγνομαι. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ὑπογίγνομαι, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ὑπογίγνομαι in singular and plural. Everything you need to know about the word ὑπογίγνομαι you have here. The definition of the word ὑπογίγνομαι will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofὑπογίγνομαι, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From ὑπο- (hupo-, “denoting a small degree, gradual change”) +‎ γίγνομαι (gígnomai, “to become, come into being”)

Pronunciation

 

Verb

ὑπογίγνομαι • (hupogígnomai)

  1. grow up after or grow in succession

Inflection

   Present: ὑπογίγνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ὑπογίγνομαι ὑπογίγνῃ,
ὑπογίγνει 		ὑπογίγνεται ὑπογίγνεσθον ὑπογίγνεσθον ὑπογιγνόμεθᾰ ὑπογίγνεσθε ὑπογίγνονται
subjunctive ὑπογίγνωμαι ὑπογίγνῃ ὑπογίγνηται ὑπογίγνησθον ὑπογίγνησθον ὑπογιγνώμεθᾰ ὑπογίγνησθε ὑπογίγνωνται
optative ὑπογιγνοίμην ὑπογίγνοιο ὑπογίγνοιτο ὑπογίγνοισθον ὑπογιγνοίσθην ὑπογιγνοίμεθᾰ ὑπογίγνοισθε ὑπογίγνοιντο
imperative   ὑπογίγνου ὑπογιγνέσθω ὑπογίγνεσθον ὑπογιγνέσθων   ὑπογίγνεσθε ὑπογιγνέσθων
middle/passive
infinitive ὑπογίγνεσθαι
participle m ὑπογιγνόμενος
f ὑπογιγνομένη
n ὑπογιγνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑπεγιγνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ὑπεγιγνόμην ὑπεγίγνου ὑπεγίγνετο ὑπεγίγνεσθον ὑπεγιγνέσθην ὑπεγιγνόμεθᾰ ὑπεγίγνεσθε ὑπεγίγνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑπογενήσομαι, ὑπογενηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ὑπογενήσομαι ὑπογενήσῃ,
ὑπογενήσει 		ὑπογενήσεται ὑπογενήσεσθον ὑπογενήσεσθον ὑπογενησόμεθᾰ ὑπογενήσεσθε ὑπογενήσονται
optative ὑπογενησοίμην ὑπογενήσοιο ὑπογενήσοιτο ὑπογενήσοισθον ὑπογενησοίσθην ὑπογενησοίμεθᾰ ὑπογενήσοισθε ὑπογενήσοιντο
passive indicative ὑπογενηθήσομαι ὑπογενηθήσῃ ὑπογενηθήσεται ὑπογενηθήσεσθον ὑπογενηθήσεσθον ὑπογενηθησόμεθᾰ ὑπογενηθήσεσθε ὑπογενηθήσονται
optative ὑπογενηθησοίμην ὑπογενηθήσοιο ὑπογενηθήσοιτο ὑπογενηθήσοισθον ὑπογενηθησοίσθην ὑπογενηθησοίμεθᾰ ὑπογενηθήσοισθε ὑπογενηθήσοιντο
middle passive
infinitive ὑπογενήσεσθαι ὑπογενηθήσεσθαι
participle m ὑπογενησόμενος ὑπογενηθησόμενος
f ὑπογενησομένη ὑπογενηθησομένη
n ὑπογενησόμενον ὑπογενηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπεγενόμην, ὑπεγενήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ὑπεγενόμην ὑπεγένου ὑπεγένετο ὑπεγένεσθον ὑπεγενέσθην ὑπεγενόμεθᾰ ὑπεγένεσθε ὑπεγένοντο
subjunctive ὑπογένωμαι ὑπογένῃ ὑπογένηται ὑπογένησθον ὑπογένησθον ὑπογενώμεθᾰ ὑπογένησθε ὑπογένωνται
optative ὑπογενοίμην ὑπογένοιο ὑπογένοιτο ὑπογένοισθον ὑπογενοίσθην ὑπογενοίμεθᾰ ὑπογένοισθε ὑπογένοιντο
imperative   ὑπογενοῦ ὑπογενέσθω ὑπογένεσθον ὑπογενέσθων   ὑπογένεσθε ὑπογενέσθων
passive indicative ὑπεγενήθην ὑπεγενήθης ὑπεγενήθη ὑπεγενήθητον ὑπεγενηθήτην ὑπεγενήθημεν ὑπεγενήθητε ὑπεγενήθησᾰν
subjunctive ὑπογενηθῶ ὑπογενηθῇς ὑπογενηθῇ ὑπογενηθῆτον ὑπογενηθῆτον ὑπογενηθῶμεν ὑπογενηθῆτε ὑπογενηθῶσῐ(ν)
optative ὑπογενηθείην ὑπογενηθείης ὑπογενηθείη ὑπογενηθεῖτον,
ὑπογενηθείητον 		ὑπογενηθείτην,
ὑπογενηθειήτην 		ὑπογενηθεῖμεν,
ὑπογενηθείημεν 		ὑπογενηθεῖτε,
ὑπογενηθείητε 		ὑπογενηθεῖεν,
ὑπογενηθείησᾰν
imperative   ὑπογενήθητῐ ὑπογενηθήτω ὑπογενήθητον ὑπογενηθήτων   ὑπογενήθητε ὑπογενηθέντων
middle passive
infinitive ὑπογενέσθαι ὑπογενηθῆναι
participle m ὑπογενόμενος ὑπογενηθείς
f ὑπογενομένη ὑπογενηθεῖσᾰ
n ὑπογενόμενον ὑπογενηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὑπογέγονᾰ, ὑπογεγένημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπογέγονᾰ ὑπογέγονᾰς ὑπογέγονε(ν) ὑπογεγόνᾰτον ὑπογεγόνᾰτον ὑπογεγόνᾰμεν ὑπογεγόνᾰτε ὑπογεγόνᾱσῐ(ν)
subjunctive ὑπογεγόνω ὑπογεγόνῃς ὑπογεγόνῃ ὑπογεγόνητον ὑπογεγόνητον ὑπογεγόνωμεν ὑπογεγόνητε ὑπογεγόνωσῐ(ν)
optative ὑπογεγόνοιμῐ,
ὑπογεγονοίην 		ὑπογεγόνοις,
ὑπογεγονοίης 		ὑπογεγόνοι,
ὑπογεγονοίη 		ὑπογεγόνοιτον ὑπογεγονοίτην ὑπογεγόνοιμεν ὑπογεγόνοιτε ὑπογεγόνοιεν
imperative   ὑπογέγονε ὑπογεγονέτω ὑπογεγόνετον ὑπογεγονέτων   ὑπογεγόνετε ὑπογεγονόντων
middle/
passive 		indicative ὑπογεγένημαι ὑπογεγένησαι ὑπογεγένηται ὑπογεγένησθον ὑπογεγένησθον ὑπογεγενήμεθᾰ ὑπογεγένησθε ὑπογεγένηνται
subjunctive ὑπογεγενημένος ὦ ὑπογεγενημένος ᾖς ὑπογεγενημένος ᾖ ὑπογεγενημένω ἦτον ὑπογεγενημένω ἦτον ὑπογεγενημένοι ὦμεν ὑπογεγενημένοι ἦτε ὑπογεγενημένοι ὦσῐ(ν)
optative ὑπογεγενημένος εἴην ὑπογεγενημένος εἴης ὑπογεγενημένος εἴη ὑπογεγενημένω εἴητον/εἶτον ὑπογεγενημένω εἰήτην/εἴτην ὑπογεγενημένοι εἴημεν/εἶμεν ὑπογεγενημένοι εἴητε/εἶτε ὑπογεγενημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ὑπογεγένησο ὑπογεγενήσθω ὑπογεγένησθον ὑπογεγενήσθων   ὑπογεγένησθε ὑπογεγενήσθων
active middle/passive
infinitive ὑπογεγονέναι ὑπογεγενῆσθαι
participle m ὑπογεγονώς ὑπογεγενημένος
f ὑπογεγονυῖᾰ ὑπογεγενημένη
n ὑπογεγονός ὑπογεγενημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ὑπεγεγόνειν, ὑπεγεγενήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπεγεγόνειν,
ὑπεγεγόνη 		ὑπεγεγόνεις,
ὑπεγεγόνης 		ὑπεγεγόνει(ν) ὑπεγεγόνετον ὑπεγεγονέτην ὑπεγεγόνεμεν ὑπεγεγόνετε ὑπεγεγόνεσᾰν
middle/
passive 		indicative ὑπεγεγενήμην ὑπεγεγένησο ὑπεγεγένητο ὑπεγεγένησθον ὑπεγεγενήσθην ὑπεγεγενήμεθᾰ ὑπεγεγένησθε ὑπεγεγένηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia