From ὑπονοέω (huponoéō, “to suspect, conjecture”) + -ῐκός (-ĭkós).
ὑπονοητῐκός • (huponoētĭkós) m (feminine ὑπονοητῐκή, neuter ὑπονοητῐκόν); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ὑπονοητῐκός huponoētĭkós |
ὑπονοητῐκή huponoētĭkḗ |
ὑπονοητῐκόν huponoētĭkón |
ὑπονοητῐκώ huponoētĭkṓ |
ὑπονοητῐκᾱ́ huponoētĭkā́ |
ὑπονοητῐκώ huponoētĭkṓ |
ὑπονοητῐκοί huponoētĭkoí |
ὑπονοητῐκαί huponoētĭkaí |
ὑπονοητῐκᾰ́ huponoētĭkắ | |||||
Genitive | ὑπονοητῐκοῦ huponoētĭkoû |
ὑπονοητῐκῆς huponoētĭkês |
ὑπονοητῐκοῦ huponoētĭkoû |
ὑπονοητῐκοῖν huponoētĭkoîn |
ὑπονοητῐκαῖν huponoētĭkaîn |
ὑπονοητῐκοῖν huponoētĭkoîn |
ὑπονοητῐκῶν huponoētĭkôn |
ὑπονοητῐκῶν huponoētĭkôn |
ὑπονοητῐκῶν huponoētĭkôn | |||||
Dative | ὑπονοητῐκῷ huponoētĭkôi |
ὑπονοητῐκῇ huponoētĭkêi |
ὑπονοητῐκῷ huponoētĭkôi |
ὑπονοητῐκοῖν huponoētĭkoîn |
ὑπονοητῐκαῖν huponoētĭkaîn |
ὑπονοητῐκοῖν huponoētĭkoîn |
ὑπονοητῐκοῖς huponoētĭkoîs |
ὑπονοητῐκαῖς huponoētĭkaîs |
ὑπονοητῐκοῖς huponoētĭkoîs | |||||
Accusative | ὑπονοητῐκόν huponoētĭkón |
ὑπονοητῐκήν huponoētĭkḗn |
ὑπονοητῐκόν huponoētĭkón |
ὑπονοητῐκώ huponoētĭkṓ |
ὑπονοητῐκᾱ́ huponoētĭkā́ |
ὑπονοητῐκώ huponoētĭkṓ |
ὑπονοητῐκούς huponoētĭkoús |
ὑπονοητῐκᾱ́ς huponoētĭkā́s |
ὑπονοητῐκᾰ́ huponoētĭkắ | |||||
Vocative | ὑπονοητῐκέ huponoētĭké |
ὑπονοητῐκή huponoētĭkḗ |
ὑπονοητῐκόν huponoētĭkón |
ὑπονοητῐκώ huponoētĭkṓ |
ὑπονοητῐκᾱ́ huponoētĭkā́ |
ὑπονοητῐκώ huponoētĭkṓ |
ὑπονοητῐκοί huponoētĭkoí |
ὑπονοητῐκαί huponoētĭkaí |
ὑπονοητῐκᾰ́ huponoētĭkắ | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ὑπονοητῐκῶς huponoētĭkôs |
ὑπονοητῐκώτερος huponoētĭkṓteros |
ὑπονοητῐκώτᾰτος huponoētĭkṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|