ὑπουργέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ὑπουργέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ὑπουργέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ὑπουργέω in singular and plural. Everything you need to know about the word ὑπουργέω you have here. The definition of the word ὑπουργέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofὑπουργέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From ὑπουργός (hupourgós, “rendering service, serviceable, conducive”) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

Verb

ὑπουργέω • (hupourgéō)

  1. to render service or help to, serve, assist, succor

Conjugation

   Present: ὑπουργέω, ὑπουργέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπουργέω ὑπουργέεις ὑπουργέει ὑπουργέετον ὑπουργέετον ὑπουργέομεν ὑπουργέετε ὑπουργέουσῐ(ν)
subjunctive ὑπουργέω ὑπουργέῃς ὑπουργέῃ ὑπουργέητον ὑπουργέητον ὑπουργέωμεν ὑπουργέητε ὑπουργέωσῐ(ν)
optative ὑπουργέοιμῐ ὑπουργέοις ὑπουργέοι ὑπουργέοιτον ὑπουργεοίτην ὑπουργέοιμεν ὑπουργέοιτε ὑπουργέοιεν
imperative   ὑπούργεε ὑπουργεέτω ὑπουργέετον ὑπουργεέτων   ὑπουργέετε ὑπουργεόντων
middle/
passive 		indicative ὑπουργέομαι ὑπουργέῃ,
ὑπουργέει 		ὑπουργέεται ὑπουργέεσθον ὑπουργέεσθον ὑπουργεόμεθᾰ ὑπουργέεσθε ὑπουργέονται
subjunctive ὑπουργέωμαι ὑπουργέῃ ὑπουργέηται ὑπουργέησθον ὑπουργέησθον ὑπουργεώμεθᾰ ὑπουργέησθε ὑπουργέωνται
optative ὑπουργεοίμην ὑπουργέοιο ὑπουργέοιτο ὑπουργέοισθον ὑπουργεοίσθην ὑπουργεοίμεθᾰ ὑπουργέοισθε ὑπουργέοιντο
imperative   ὑπουργέου ὑπουργεέσθω ὑπουργέεσθον ὑπουργεέσθων   ὑπουργέεσθε ὑπουργεέσθων
active middle/passive
infinitive ὑπουργέειν ὑπουργέεσθαι
participle m ὑπουργέων ὑπουργεόμενος
f ὑπουργέουσᾰ ὑπουργεομένη
n ὑπουργέον ὑπουργεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ὑπουργῶ, ὑπουργοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπουργῶ ὑπουργεῖς ὑπουργεῖ ὑπουργεῖτον ὑπουργεῖτον ὑπουργοῦμεν ὑπουργεῖτε ὑπουργοῦσῐ(ν)
subjunctive ὑπουργῶ ὑπουργῇς ὑπουργῇ ὑπουργῆτον ὑπουργῆτον ὑπουργῶμεν ὑπουργῆτε ὑπουργῶσῐ(ν)
optative ὑπουργοίην,
ὑπουργοῖμῐ 		ὑπουργοίης,
ὑπουργοῖς 		ὑπουργοίη,
ὑπουργοῖ 		ὑπουργοῖτον,
ὑπουργοίητον 		ὑπουργοίτην,
ὑπουργοιήτην 		ὑπουργοῖμεν,
ὑπουργοίημεν 		ὑπουργοῖτε,
ὑπουργοίητε 		ὑπουργοῖεν,
ὑπουργοίησᾰν
imperative   ὑπούργει ὑπουργείτω ὑπουργεῖτον ὑπουργείτων   ὑπουργεῖτε ὑπουργούντων
middle/
passive 		indicative ὑπουργοῦμαι ὑπουργεῖ,
ὑπουργῇ 		ὑπουργεῖται ὑπουργεῖσθον ὑπουργεῖσθον ὑπουργούμεθᾰ ὑπουργεῖσθε ὑπουργοῦνται
subjunctive ὑπουργῶμαι ὑπουργῇ ὑπουργῆται ὑπουργῆσθον ὑπουργῆσθον ὑπουργώμεθᾰ ὑπουργῆσθε ὑπουργῶνται
optative ὑπουργοίμην ὑπουργοῖο ὑπουργοῖτο ὑπουργοῖσθον ὑπουργοίσθην ὑπουργοίμεθᾰ ὑπουργοῖσθε ὑπουργοῖντο
imperative   ὑπουργοῦ ὑπουργείσθω ὑπουργεῖσθον ὑπουργείσθων   ὑπουργεῖσθε ὑπουργείσθων
active middle/passive
infinitive ὑπουργεῖν ὑπουργεῖσθαι
participle m ὑπουργῶν ὑπουργούμενος
f ὑπουργοῦσᾰ ὑπουργουμένη
n ὑπουργοῦν ὑπουργούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑπούργεον, ὑπουργεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπούργεον ὑπούργεες ὑπούργεε(ν) ὑπουργέετον ὑπουργεέτην ὑπουργέομεν ὑπουργέετε ὑπούργεον
middle/
passive 		indicative ὑπουργεόμην ὑπουργέου ὑπουργέετο ὑπουργέεσθον ὑπουργεέσθην ὑπουργεόμεθᾰ ὑπουργέεσθε ὑπουργέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑπούργουν, ὑπουργούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπούργουν ὑπούργεις ὑπούργει ὑπουργεῖτον ὑπουργείτην ὑπουργοῦμεν ὑπουργεῖτε ὑπούργουν
middle/
passive 		indicative ὑπουργούμην ὑπουργοῦ ὑπουργεῖτο ὑπουργεῖσθον ὑπουργείσθην ὑπουργούμεθᾰ ὑπουργεῖσθε ὑπουργοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑπουργήσω, ὑπουργήσομαι, ὑπουργηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπουργήσω ὑπουργήσεις ὑπουργήσει ὑπουργήσετον ὑπουργήσετον ὑπουργήσομεν ὑπουργήσετε ὑπουργήσουσῐ(ν)
optative ὑπουργήσοιμῐ ὑπουργήσοις ὑπουργήσοι ὑπουργήσοιτον ὑπουργησοίτην ὑπουργήσοιμεν ὑπουργήσοιτε ὑπουργήσοιεν
middle indicative ὑπουργήσομαι ὑπουργήσῃ,
ὑπουργήσει 		ὑπουργήσεται ὑπουργήσεσθον ὑπουργήσεσθον ὑπουργησόμεθᾰ ὑπουργήσεσθε ὑπουργήσονται
optative ὑπουργησοίμην ὑπουργήσοιο ὑπουργήσοιτο ὑπουργήσοισθον ὑπουργησοίσθην ὑπουργησοίμεθᾰ ὑπουργήσοισθε ὑπουργήσοιντο
passive indicative ὑπουργηθήσομαι ὑπουργηθήσῃ ὑπουργηθήσεται ὑπουργηθήσεσθον ὑπουργηθήσεσθον ὑπουργηθησόμεθᾰ ὑπουργηθήσεσθε ὑπουργηθήσονται
optative ὑπουργηθησοίμην ὑπουργηθήσοιο ὑπουργηθήσοιτο ὑπουργηθήσοισθον ὑπουργηθησοίσθην ὑπουργηθησοίμεθᾰ ὑπουργηθήσοισθε ὑπουργηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ὑπουργήσειν ὑπουργήσεσθαι ὑπουργηθήσεσθαι
participle m ὑπουργήσων ὑπουργησόμενος ὑπουργηθησόμενος
f ὑπουργήσουσᾰ ὑπουργησομένη ὑπουργηθησομένη
n ὑπουργῆσον ὑπουργησόμενον ὑπουργηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπούργησᾰ, ὑπουργησᾰ́μην, ὑπουργήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπούργησᾰ ὑπούργησᾰς ὑπούργησε(ν) ὑπουργήσᾰτον ὑπουργησᾰ́την ὑπουργήσᾰμεν ὑπουργήσᾰτε ὑπούργησᾰν
subjunctive ὑπουργήσω ὑπουργήσῃς ὑπουργήσῃ ὑπουργήσητον ὑπουργήσητον ὑπουργήσωμεν ὑπουργήσητε ὑπουργήσωσῐ(ν)
optative ὑπουργήσαιμῐ ὑπουργήσειᾰς,
ὑπουργήσαις 		ὑπουργήσειε(ν),
ὑπουργήσαι 		ὑπουργήσαιτον ὑπουργησαίτην ὑπουργήσαιμεν ὑπουργήσαιτε ὑπουργήσειᾰν,
ὑπουργήσαιεν
imperative   ὑπούργησον ὑπουργησᾰ́τω ὑπουργήσᾰτον ὑπουργησᾰ́των   ὑπουργήσᾰτε ὑπουργησᾰ́ντων
middle indicative ὑπουργησᾰ́μην ὑπουργήσω ὑπουργήσᾰτο ὑπουργήσᾰσθον ὑπουργησᾰ́σθην ὑπουργησᾰ́μεθᾰ ὑπουργήσᾰσθε ὑπουργήσᾰντο
subjunctive ὑπουργήσωμαι ὑπουργήσῃ ὑπουργήσηται ὑπουργήσησθον ὑπουργήσησθον ὑπουργησώμεθᾰ ὑπουργήσησθε ὑπουργήσωνται
optative ὑπουργησαίμην ὑπουργήσαιο ὑπουργήσαιτο ὑπουργήσαισθον ὑπουργησαίσθην ὑπουργησαίμεθᾰ ὑπουργήσαισθε ὑπουργήσαιντο
imperative   ὑπούργησαι ὑπουργησᾰ́σθω ὑπουργήσᾰσθον ὑπουργησᾰ́σθων   ὑπουργήσᾰσθε ὑπουργησᾰ́σθων
passive indicative ὑπουργήθην ὑπουργήθης ὑπουργήθη ὑπουργήθητον ὑπουργηθήτην ὑπουργήθημεν ὑπουργήθητε ὑπουργήθησᾰν
subjunctive ὑπουργηθῶ ὑπουργηθῇς ὑπουργηθῇ ὑπουργηθῆτον ὑπουργηθῆτον ὑπουργηθῶμεν ὑπουργηθῆτε ὑπουργηθῶσῐ(ν)
optative ὑπουργηθείην ὑπουργηθείης ὑπουργηθείη ὑπουργηθεῖτον,
ὑπουργηθείητον 		ὑπουργηθείτην,
ὑπουργηθειήτην 		ὑπουργηθεῖμεν,
ὑπουργηθείημεν 		ὑπουργηθεῖτε,
ὑπουργηθείητε 		ὑπουργηθεῖεν,
ὑπουργηθείησᾰν
imperative   ὑπουργήθητῐ ὑπουργηθήτω ὑπουργήθητον ὑπουργηθήτων   ὑπουργήθητε ὑπουργηθέντων
active middle passive
infinitive ὑπουργῆσαι ὑπουργήσᾰσθαι ὑπουργηθῆναι
participle m ὑπουργήσᾱς ὑπουργησᾰ́μενος ὑπουργηθείς
f ὑπουργήσᾱσᾰ ὑπουργησᾰμένη ὑπουργηθεῖσᾰ
n ὑπουργῆσᾰν ὑπουργησᾰ́μενον ὑπουργηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὑπούργηκᾰ, ὑπούργημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπούργηκᾰ ὑπούργηκᾰς ὑπούργηκε(ν) ὑπουργήκᾰτον ὑπουργήκᾰτον ὑπουργήκᾰμεν ὑπουργήκᾰτε ὑπουργήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ὑπουργήκω ὑπουργήκῃς ὑπουργήκῃ ὑπουργήκητον ὑπουργήκητον ὑπουργήκωμεν ὑπουργήκητε ὑπουργήκωσῐ(ν)
optative ὑπουργήκοιμῐ,
ὑπουργηκοίην 		ὑπουργήκοις,
ὑπουργηκοίης 		ὑπουργήκοι,
ὑπουργηκοίη 		ὑπουργήκοιτον ὑπουργηκοίτην ὑπουργήκοιμεν ὑπουργήκοιτε ὑπουργήκοιεν
imperative   ὑπούργηκε ὑπουργηκέτω ὑπουργήκετον ὑπουργηκέτων   ὑπουργήκετε ὑπουργηκόντων
middle/
passive 		indicative ὑπούργημαι ὑπούργησαι ὑπούργηται ὑπούργησθον ὑπούργησθον ὑπουργήμεθᾰ ὑπούργησθε ὑπούργηνται
subjunctive ὑπουργημένος ὦ ὑπουργημένος ᾖς ὑπουργημένος ᾖ ὑπουργημένω ἦτον ὑπουργημένω ἦτον ὑπουργημένοι ὦμεν ὑπουργημένοι ἦτε ὑπουργημένοι ὦσῐ(ν)
optative ὑπουργημένος εἴην ὑπουργημένος εἴης ὑπουργημένος εἴη ὑπουργημένω εἴητον/εἶτον ὑπουργημένω εἰήτην/εἴτην ὑπουργημένοι εἴημεν/εἶμεν ὑπουργημένοι εἴητε/εἶτε ὑπουργημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ὑπούργησο ὑπουργήσθω ὑπούργησθον ὑπουργήσθων   ὑπούργησθε ὑπουργήσθων
active middle/passive
infinitive ὑπουργηκέναι ὑπουργῆσθαι
participle m ὑπουργηκώς ὑπουργημένος
f ὑπουργηκυῖᾰ ὑπουργημένη
n ὑπουργηκός ὑπουργημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ὑπουργήκειν, ὑπουργήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπουργήκειν,
ὑπουργήκη 		ὑπουργήκεις,
ὑπουργήκης 		ὑπουργήκει(ν) ὑπουργήκετον ὑπουργηκέτην ὑπουργήκεμεν ὑπουργήκετε ὑπουργήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ὑπουργήμην ὑπούργησο ὑπούργητο ὑπούργησθον ὑπουργήσθην ὑπουργήμεθᾰ ὑπούργησθε ὑπούργηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia