From ὑστερέω (husteréō, “to come late, to occur later”) + -σῐς (-sis, nominal suffix).
ὑστέρησῐς • (hustérēsis) f (genitive ὑστερήσεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ὑστέρησῐς hē hustérēsis |
τὼ ὑστερήσει tṑ husterḗsei |
αἱ ὑστερήσεις hai husterḗseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς ὑστερήσεως tês husterḗseōs |
τοῖν ὑστερησέοιν toîn husterēséoin |
τῶν ὑστερήσεων tôn husterḗseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ὑστερήσει têi husterḗsei |
τοῖν ὑστερησέοιν toîn husterēséoin |
ταῖς ὑστερήσεσῐ / ὑστερήσεσῐν taîs husterḗsesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν ὑστέρησῐν tḕn hustérēsin |
τὼ ὑστερήσει tṑ husterḗsei |
τᾱ̀ς ὑστερήσεις tā̀s husterḗseis | ||||||||||
| Vocative | ὑστέρησῐ hustérēsi |
ὑστερήσει husterḗsei |
ὑστερήσεις husterḗseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||