From cuma (“Friday”) + yer (“place”).
Cumayeri
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Cumayeri | Cumayeriler / Cumayeri'ler |
accusative | Cumayeri'yi | Cumayerileri / Cumayeri'leri |
dative | Cumayeri'ye | Cumayerilere / Cumayeri'lere |
locative | Cumayeri'de | Cumayerilerde / Cumayeri'lerde |
ablative | Cumayeri'den | Cumayerilerden / Cumayeri'lerden |
genitive | Cumayeri'nin | Cumayerilerin / Cumayeri'lerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Cumayeri'm | Cumayerilerim / Cumayeri'lerim |
senin (your) | Cumayeri'n | Cumayerilerin / Cumayeri'lerin |
onun (his/her/its) | Cumayeri'si | Cumayerileri / Cumayeri'leri |
bizim (our) | Cumayeri'miz | Cumayerilerimiz / Cumayeri'lerimiz |
sizin (your) | Cumayeri'niz | Cumayerileriniz / Cumayeri'leriniz |
onların (their) | Cumayeri'si / Cumayerileri / Cumayeri'leri | Cumayerileri / Cumayeri'leri |