From esen (“healthy, sound”) + yurt (“house”).
Esenyurt
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Esenyurt | Esenyurtlar / Esenyurt'lar |
accusative | Esenyurt'u | Esenyurtları / Esenyurt'ları |
dative | Esenyurt'a | Esenyurtlara / Esenyurt'lara |
locative | Esenyurt'ta | Esenyurtlarda / Esenyurt'larda |
ablative | Esenyurt'tan | Esenyurtlardan / Esenyurt'lardan |
genitive | Esenyurt'un | Esenyurtların / Esenyurt'ların |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Esenyurt'um | Esenyurtlarım / Esenyurt'larım |
senin (your) | Esenyurt'un | Esenyurtların / Esenyurt'ların |
onun (his/her/its) | Esenyurt'u | Esenyurtları / Esenyurt'ları |
bizim (our) | Esenyurt'umuz | Esenyurtlarımız / Esenyurt'larımız |
sizin (your) | Esenyurt'unuz | Esenyurtlarınız / Esenyurt'larınız |
onların (their) | Esenyurt'u / Esenyurtları / Esenyurt'ları | Esenyurtları / Esenyurt'ları |