From kara (“black”) + burun (“nose; cape”).
Karaburun
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Karaburun | Karaburunlar / Karaburun'lar |
accusative | Karaburun'u | Karaburunları / Karaburun'ları |
dative | Karaburun'a | Karaburunlara / Karaburun'lara |
locative | Karaburun'da | Karaburunlarda / Karaburun'larda |
ablative | Karaburun'dan | Karaburunlardan / Karaburun'lardan |
genitive | Karaburun'un | Karaburunların / Karaburun'ların |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Karaburun'um | Karaburunlarım / Karaburun'larım |
senin (your) | Karaburun'un | Karaburunların / Karaburun'ların |
onun (his/her/its) | Karaburun'u | Karaburunları / Karaburun'ları |
bizim (our) | Karaburun'umuz | Karaburunlarımız / Karaburun'larımız |
sizin (your) | Karaburun'unuz | Karaburunlarınız / Karaburun'larınız |
onların (their) | Karaburun'u / Karaburunları / Karaburun'ları | Karaburunları / Karaburun'ları |