Equivalent to Türk (“Turk”) + oğul (“son”).
Türkoğlu
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Türkoğlu | Türkoğlular / Türkoğlu'lar |
accusative | Türkoğlu'yu | Türkoğluları / Türkoğlu'ları |
dative | Türkoğlu'ya | Türkoğlulara / Türkoğlu'lara |
locative | Türkoğlu'da | Türkoğlularda / Türkoğlu'larda |
ablative | Türkoğlu'dan | Türkoğlulardan / Türkoğlu'lardan |
genitive | Türkoğlu'nun | Türkoğluların / Türkoğlu'ların |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Türkoğlu'm | Türkoğlularım / Türkoğlu'larım |
senin (your) | Türkoğlu'n | Türkoğluların / Türkoğlu'ların |
onun (his/her/its) | Türkoğlu'su | Türkoğluları / Türkoğlu'ları |
bizim (our) | Türkoğlu'muz | Türkoğlularımız / Türkoğlu'larımız |
sizin (your) | Türkoğlu'nuz | Türkoğlularınız / Türkoğlu'larınız |
onların (their) | Türkoğlu'su / Türkoğluları / Türkoğlu'ları | Türkoğluları / Türkoğlu'ları |