From aan + fluiten, calque of German anpfeiffen.
aanfluiten
Conjugation of aanfluiten (strong class 2b, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanfluiten | |||
past singular | floot aan | |||
past participle | aangefloten | |||
infinitive | aanfluiten | |||
gerund | aanfluiten n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | fluit aan | floot aan | aanfluit | aanfloot |
2nd person sing. (jij) | fluit aan | floot aan | aanfluit | aanfloot |
2nd person sing. (u) | fluit aan | floot aan | aanfluit | aanfloot |
2nd person sing. (gij) | fluit aan | floot aan | aanfluit | aanfloot |
3rd person singular | fluit aan | floot aan | aanfluit | aanfloot |
plural | fluiten aan | floten aan | aanfluiten | aanfloten |
subjunctive sing.1 | fluite aan | flote aan | aanfluite | aanflote |
subjunctive plur.1 | fluiten aan | floten aan | aanfluiten | aanfloten |
imperative sing. | fluit aan | |||
imperative plur.1 | fluit aan | |||
participles | aanfluitend | aangefloten | ||
1) Archaic. |