Compound of aan + lijn + -en.
aanlijnen
Conjugation of aanlijnen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanlijnen | |||
past singular | lijnde aan | |||
past participle | aangelijnd | |||
infinitive | aanlijnen | |||
gerund | aanlijnen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | lijn aan | lijnde aan | aanlijn | aanlijnde |
2nd person sing. (jij) | lijnt aan, lijn aan2 | lijnde aan | aanlijnt | aanlijnde |
2nd person sing. (u) | lijnt aan | lijnde aan | aanlijnt | aanlijnde |
2nd person sing. (gij) | lijnt aan | lijnde aan | aanlijnt | aanlijnde |
3rd person singular | lijnt aan | lijnde aan | aanlijnt | aanlijnde |
plural | lijnen aan | lijnden aan | aanlijnen | aanlijnden |
subjunctive sing.1 | lijne aan | lijnde aan | aanlijne | aanlijnde |
subjunctive plur.1 | lijnen aan | lijnden aan | aanlijnen | aanlijnden |
imperative sing. | lijn aan | |||
imperative plur.1 | lijnt aan | |||
participles | aanlijnend | aangelijnd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |