aanmerken

Hello, you have come here looking for the meaning of the word aanmerken. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word aanmerken, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say aanmerken in singular and plural. Everything you need to know about the word aanmerken you have here. The definition of the word aanmerken will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofaanmerken, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Dutch

Alternative forms

Etymology 1

From Middle Dutch aenmerken, aenmercken. Equivalent to aan +‎ merken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌmɛr.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧mer‧ken

Verb

aanmerken

  1. (transitive) to comment, to remark (usually suggesting criticism)
    Synonym: opmerken
  2. (transitive) to label, to denote (to categorise by naming)
    De raadsman merkte de uitspraken aan als infame laster.
    The attorney qualified the utterances as scandalous libel.
  3. (transitive, dated) to note, to take notice
    • 1784, Elizabeth Wolff & Agatha Pieters Deken, Historie van den heer Willem Leevend, vol. 1, Isaac van Cleef (publ.), page 171.
      Gy hebt de bekwaamheid om onüitspreeklyk lief en beminlyk te zyn; zo zelf, dat men niet eens aanmerkt, dat gy niet mooi zyt.
      (please add an English translation of this quotation)
    Synonyms: merken, opmerken
Conjugation
Conjugation of aanmerken (weak, separable)
infinitive aanmerken
past singular merkte aan
past participle aangemerkt
infinitive aanmerken
gerund aanmerken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular merk aan merkte aan aanmerk aanmerkte
2nd person sing. (jij) merkt aan, merk aan2 merkte aan aanmerkt aanmerkte
2nd person sing. (u) merkt aan merkte aan aanmerkt aanmerkte
2nd person sing. (gij) merkt aan merkte aan aanmerkt aanmerkte
3rd person singular merkt aan merkte aan aanmerkt aanmerkte
plural merken aan merkten aan aanmerken aanmerkten
subjunctive sing.1 merke aan merkte aan aanmerke aanmerkte
subjunctive plur.1 merken aan merkten aan aanmerken aanmerkten
imperative sing. merk aan
imperative plur.1 merkt aan
participles aanmerkend aangemerkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms
Descendants
  • Negerhollands: merk aan

Etymology 2

From aan- +‎ merken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌaːnˈmɛr.kə(n)/
  • Hyphenation: aan‧mer‧ken

Verb

aanmerken

  1. (transitive, dated) to note, to take notice, to consider
    Synonyms: merken, opmerken
    En wat zijt gij bezorgd voor de kleding? Aanmerkt de leliën des velds, hoe zij wassen; zij arbeiden niet, en spinnen niet, (Mattheüs 6:28)
    And why take ye thought for raiment? Consider the lilies of the field, how they grow. They toil not, neither do they spin, (Matthew 6:28)
Conjugation
Conjugation of aanmerken (weak, prefixed)
infinitive aanmerken
past singular aanmerkte
past participle aanmerkt
infinitive aanmerken
gerund aanmerken n
present tense past tense
1st person singular aanmerk aanmerkte
2nd person sing. (jij) aanmerkt, aanmerk2 aanmerkte
2nd person sing. (u) aanmerkt aanmerkte
2nd person sing. (gij) aanmerkt aanmerkte
3rd person singular aanmerkt aanmerkte
plural aanmerken aanmerkten
subjunctive sing.1 aanmerke aanmerkte
subjunctive plur.1 aanmerken aanmerkten
imperative sing. aanmerk
imperative plur.1 aanmerkt
participles aanmerkend aanmerkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Wikious
Boobota
Sagapedia