From aan + schreeuwen.
aanschreeuwen
Inflection of aanschreeuwen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanschreeuwen | |||
past singular | schreeuwde aan | |||
past participle | aangeschreeuwd | |||
infinitive | aanschreeuwen | |||
gerund | aanschreeuwen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | schreeuw aan | schreeuwde aan | aanschreeuw | aanschreeuwde |
2nd person sing. (jij) | schreeuwt aan | schreeuwde aan | aanschreeuwt | aanschreeuwde |
2nd person sing. (u) | schreeuwt aan | schreeuwde aan | aanschreeuwt | aanschreeuwde |
2nd person sing. (gij) | schreeuwt aan | schreeuwde aan | aanschreeuwt | aanschreeuwde |
3rd person singular | schreeuwt aan | schreeuwde aan | aanschreeuwt | aanschreeuwde |
plural | schreeuwen aan | schreeuwden aan | aanschreeuwen | aanschreeuwden |
subjunctive sing.1 | schreeuwe aan | schreeuwde aan | aanschreeuwe | aanschreeuwde |
subjunctive plur.1 | schreeuwen aan | schreeuwden aan | aanschreeuwen | aanschreeuwden |
imperative sing. | schreeuw aan | |||
imperative plur.1 | schreeuwt aan | |||
participles | aanschreeuwend | aangeschreeuwd | ||
1) Archaic. |