From Middle Dutch aenstaren. Equivalent to aan + staren.
aanstaren
Conjugation of aanstaren (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanstaren | |||
past singular | staarde aan | |||
past participle | aangestaard | |||
infinitive | aanstaren | |||
gerund | aanstaren n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | staar aan | staarde aan | aanstaar | aanstaarde |
2nd person sing. (jij) | staart aan, staar aan2 | staarde aan | aanstaart | aanstaarde |
2nd person sing. (u) | staart aan | staarde aan | aanstaart | aanstaarde |
2nd person sing. (gij) | staart aan | staarde aan | aanstaart | aanstaarde |
3rd person singular | staart aan | staarde aan | aanstaart | aanstaarde |
plural | staren aan | staarden aan | aanstaren | aanstaarden |
subjunctive sing.1 | stare aan | staarde aan | aanstare | aanstaarde |
subjunctive plur.1 | staren aan | staarden aan | aanstaren | aanstaarden |
imperative sing. | staar aan | |||
imperative plur.1 | staart aan | |||
participles | aanstarend | aangestaard | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |