aanzeggen
Conjugation of aanzeggen (weak, irregular, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanzeggen | |||
past singular | zei aan, zegde aan | |||
past participle | aangezegd | |||
infinitive | aanzeggen | |||
gerund | aanzeggen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | zeg aan | zei aan, zegde aan | aanzeg | aanzei, aanzegde |
2nd person sing. (jij) | zegt aan, zeg aan2 | zei aan, zegde aan | aanzegt | aanzei, aanzegde |
2nd person sing. (u) | zegt aan | zei aan, zegde aan | aanzegt | aanzei, aanzegde |
2nd person sing. (gij) | zegt aan | zeidt aan, zegde aan | aanzegt | aanzeidt, aanzegde |
3rd person singular | zegt aan | zei aan, zegde aan | aanzegt | aanzei, aanzegde |
plural | zeggen aan | zeiden aan, zegden aan | aanzeggen | aanzeiden, aanzegden |
subjunctive sing.1 | zegge aan | zeide aan, zegde aan | aanzegge | aanzeide, aanzegde |
subjunctive plur.1 | zeggen aan | zeiden aan, zegden aan | aanzeggen | aanzeiden, aanzegden |
imperative sing. | zeg aan | |||
imperative plur.1 | zegt aan | |||
participles | aanzeggend | aangezegd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |