alburnus m (genitive alburnī); second declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | alburnus | alburnī |
Genitive | alburnī | alburnōrum |
Dative | alburnō | alburnīs |
Accusative | alburnum | alburnōs |
Ablative | alburnō | alburnīs |
Vocative | alburne | alburnī |
alburnus (feminine alburna, neuter alburnum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | alburnus | alburna | alburnum | alburnī | alburnae | alburna | |
Genitive | alburnī | alburnae | alburnī | alburnōrum | alburnārum | alburnōrum | |
Dative | alburnō | alburnō | alburnīs | ||||
Accusative | alburnum | alburnam | alburnum | alburnōs | alburnās | alburna | |
Ablative | alburnō | alburnā | alburnō | alburnīs | |||
Vocative | alburne | alburna | alburnum | alburnī | alburnae | alburna |