From bäi- (“by; to”) + kommen (“to come”).
bäikommen (third-person singular present kënnt bäi, preterite koum bäi, past participle bäikomm, past subjunctive kéim bäi, auxiliary verb sinn)
Irregular with past tense, separable | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bäikommen | |||
participle | bäikomm | |||
auxiliary | sinn | |||
present indicative |
past indicative |
conditional | imperative | |
1st singular | komme bäi | koum bäi | kéim bäi | — |
2nd singular | kënns bäi | koums bäi | kéims bäi | komm bäi |
3rd singular | kënnt bäi | koum bäi | kéim bäi | — |
1st plural | komme bäi | koume bäi | kéime bäi | — |
2nd plural | kommt bäi | koumt bäi | kéimt bäi | kommt bäi |
3rd plural | komme bäi | koume bäi | kéime bäi | — |
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel. |