From baltacı (“maker or seller of axes”) + -lık.
baltacılık (definite accusative baltacılığı, plural baltacılıklar)
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | baltacılık | |
Definite accusative | baltacılığı | |
Singular | Plural | |
Nominative | baltacılık | baltacılıklar |
Definite accusative | baltacılığı | baltacılıkları |
Dative | baltacılığa | baltacılıklara |
Locative | baltacılıkta | baltacılıklarda |
Ablative | baltacılıktan | baltacılıklardan |
Genitive | baltacılığın | baltacılıkların |