From Middle Dutch betekenen, from Old Dutch *bitēknon, from Proto-West Germanic *bitaiknijan. Equivalent to be- + tekenen. Cognates include German bezeichnen and English betoken.
betekenen
Conjugation of betekenen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | betekenen | |||
past singular | betekende | |||
past participle | betekend | |||
infinitive | betekenen | |||
gerund | betekenen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | beteken | betekende | ||
2nd person sing. (jij) | betekent, beteken2 | betekende | ||
2nd person sing. (u) | betekent | betekende | ||
2nd person sing. (gij) | betekent | betekende | ||
3rd person singular | betekent | betekende | ||
plural | betekenen | betekenden | ||
subjunctive sing.1 | betekene | betekende | ||
subjunctive plur.1 | betekenen | betekenden | ||
imperative sing. | beteken | |||
imperative plur.1 | betekent | |||
participles | betekenend | betekend | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |