From bielak + -y. First attested in 1904.[1]
bielaczy (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | bielaczy | bielacza | bielacze | bielaczy | bielacze | |
genitive | bielaczego | bielaczej | bielaczego | bielaczych | ||
dative | bielaczemu | bielaczej | bielaczemu | bielaczym | ||
accusative | bielaczego | bielaczy | bielaczą | bielacze | bielaczych | bielacze |
instrumental | bielaczym | bielaczą | bielaczym | bielaczymi | ||
locative | bielaczym | bielaczej | bielaczym | bielaczych |