bijbrengen
Conjugation of bijbrengen (weak with past in -cht, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bijbrengen | |||
past singular | bracht bij | |||
past participle | bijgebracht | |||
infinitive | bijbrengen | |||
gerund | bijbrengen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | breng bij | bracht bij | bijbreng | bijbracht |
2nd person sing. (jij) | brengt bij, breng bij2 | bracht bij | bijbrengt | bijbracht |
2nd person sing. (u) | brengt bij | bracht bij | bijbrengt | bijbracht |
2nd person sing. (gij) | brengt bij | bracht bij | bijbrengt | bijbracht |
3rd person singular | brengt bij | bracht bij | bijbrengt | bijbracht |
plural | brengen bij | brachten bij | bijbrengen | bijbrachten |
subjunctive sing.1 | brenge bij | brachte bij | bijbrenge | bijbrachte |
subjunctive plur.1 | brengen bij | brachten bij | bijbrengen | bijbrachten |
imperative sing. | breng bij | |||
imperative plur.1 | brengt bij | |||
participles | bijbrengend | bijgebracht | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |