borga

Hello, you have come here looking for the meaning of the word borga. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word borga, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say borga in singular and plural. Everything you need to know about the word borga you have here. The definition of the word borga will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofborga, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: Borga and Borgå

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

From Old Norse borga, from Proto-Germanic *burgōną.

Verb

borga (weak verb, third-person singular past indicative borgaði, supine borgað)

  1. (ditransitive) to pay
    Synonyms: gjalda, greiða
Conjugation
borga – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur borga
supine sagnbót borgað
present participle
borgandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég borga borgaði borgi borgaði
þú borgar borgaðir borgir borgaðir
hann, hún, það borgar borgaði borgi borgaði
plural við borgum borguðum borgum borguðum
þið borgið borguðuð borgið borguðuð
þeir, þær, þau borga borguðu borgi borguðu
imperative boðháttur
singular þú borga (þú), borgaðu
plural þið borgið (þið), borgiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
borgast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur borgast
supine sagnbót borgast
present participle
borgandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég borgast borgaðist borgist borgaðist
þú borgast borgaðist borgist borgaðist
hann, hún, það borgast borgaðist borgist borgaðist
plural við borgumst borguðumst borgumst borguðumst
þið borgist borguðust borgist borguðust
þeir, þær, þau borgast borguðust borgist borguðust
imperative boðháttur
singular þú borgast (þú), borgastu
plural þið borgist (þið), borgisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
borgaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
borgaður borguð borgað borgaðir borgaðar borguð
accusative
(þolfall)
borgaðan borgaða borgað borgaða borgaðar borguð
dative
(þágufall)
borguðum borgaðri borguðu borguðum borguðum borguðum
genitive
(eignarfall)
borgaðs borgaðrar borgaðs borgaðra borgaðra borgaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
borgaði borgaða borgaða borguðu borguðu borguðu
accusative
(þolfall)
borgaða borguðu borgaða borguðu borguðu borguðu
dative
(þágufall)
borgaða borguðu borgaða borguðu borguðu borguðu
genitive
(eignarfall)
borgaða borguðu borgaða borguðu borguðu borguðu
Derived terms

Etymology 2

See borg.

Noun

borga f

  1. indefinite genitive plural of borg

Northern Sami

Etymology

From Proto-Samic *porkë.

Pronunciation

  • (Kautokeino) IPA(key): /ˈporːka/

Noun

borga

  1. snowstorm, flurry

Inflection

Even a-stem, rg-rgg gradation
Nominative borga
Genitive borgga
Singular Plural
Nominative borga borggat
Accusative borgga borggaid
Genitive borgga borggaid
Illative borgii borggaide
Locative borggas borggain
Comitative borggain borggaiguin
Essive borgan
Possessive forms
Singular Dual Plural
1st person borgan borgame borgamet
2nd person borgat borgade borgadet
3rd person borgas borgaska borgaset

Further reading

  • Koponen, Eino, Ruppel, Klaas, Aapala, Kirsti, editors (2002–2008), Álgu database: Etymological database of the Saami languages, Helsinki: Research Institute for the Languages of Finland

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

borga m or f

  1. definite feminine singular of borg

Norwegian Nynorsk

Noun

borga f

  1. definite singular of borg

Old English

Noun

borga

  1. genitive plural of borg

Swedish

Etymology

From Old Swedish borgha, from Old Norse borga, from Proto-Germanic *burgōną.

Verb

borga (present borgar, preterite borgade, supine borgat, imperative borga)

  1. (with för) to act as a guarantee for (that), to greatly increase the likelihood (that)
    Att Lasse mixar drinkar på festen borgar för att den blir grym
    That Lasse is mixing drinks at the party guarantees that it will be awesome

Conjugation

Conjugation of borga (weak)
active passive
infinitive borga borgas
supine borgat borgats
imperative borga
imper. plural1 borgen
present past present past
indicative borgar borgade borgas borgades
ind. plural1 borga borgade borgas borgades
subjunctive2 borge borgade borges borgades
present participle borgande
past participle borgad

1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References