From Old Norse brúðr, from Proto-Germanic *brūdiz.
brúður f (genitive singular brúðar or brúðrar, plural brúðrar)
f18 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | brúður | brúðurin | brúðrar | brúðrarnar |
accusative | brúður | brúðrina | brúðrar | brúðrarnar |
dative | brúður | brúðrini | brúðrum | brúðrunum |
genitive | brúðar | brúðarinnar | brúðra | brúðranna |
f17 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | brúður | brúðurin | brúðrar | brúðrarnar |
accusative | brúður | brúðrina | brúðrar | brúðrarnar |
dative | brúður | brúðrini | brúðrum | brúðrunum |
genitive | brúðrar | brúðrarinnar | brúðra | brúðranna |
From Old Norse brúðr, from Proto-Germanic *brūdiz.
brúður f (genitive singular brúðar, nominative plural brúðir)
See the etymology of the corresponding lemma form.
brúður f