család (“family”) + fő (“head”)
családfő (plural családfők)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | családfő | családfők |
accusative | családfőt | családfőket |
dative | családfőnek | családfőknek |
instrumental | családfővel | családfőkkel |
causal-final | családfőért | családfőkért |
translative | családfővé | családfőkké |
terminative | családfőig | családfőkig |
essive-formal | családfőként | családfőkként |
essive-modal | — | — |
inessive | családfőben | családfőkben |
superessive | családfőn | családfőkön |
adessive | családfőnél | családfőknél |
illative | családfőbe | családfőkbe |
sublative | családfőre | családfőkre |
allative | családfőhöz | családfőkhöz |
elative | családfőből | családfőkből |
delative | családfőről | családfőkről |
ablative | családfőtől | családfőktől |
non-attributive possessive – singular |
családfőé | családfőké |
non-attributive possessive – plural |
családfőéi | családfőkéi |
possessor | single possession | multiple possessions |
---|---|---|
1st person sing. | családfőm | családfőim |
2nd person sing. | családfőd | családfőid |
3rd person sing. | családfője | családfői |
1st person plural | családfőnk | családfőink |
2nd person plural | családfőtök | családfőitek |
3rd person plural | családfőjük | családfőik |