dativus m (plural dativi or dativussen)
From dō (“to give”) + -īvus (adjective suffix), a calque of Ancient Greek δοτικός (dotikós).
datīvus (feminine datīva, neuter datīvum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | datīvus | datīva | datīvum | datīvī | datīvae | datīva | |
genitive | datīvī | datīvae | datīvī | datīvōrum | datīvārum | datīvōrum | |
dative | datīvō | datīvae | datīvō | datīvīs | |||
accusative | datīvum | datīvam | datīvum | datīvōs | datīvās | datīva | |
ablative | datīvō | datīvā | datīvō | datīvīs | |||
vocative | datīve | datīva | datīvum | datīvī | datīvae | datīva |