Borrowed from Latin datīvus (“appropriate for giving”), from datus (the past participle of dō (“I give”)) + -īvus (“-ive”).
dativ m inan
Latin (cāsus) datīvus (“dative ”)
dativ c (singular definite dativen, plural indefinite dativer)
(grammar)
common gender |
singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | dativ | dativen | dativer | dativerne |
genitive | dativs | dativens | dativers | dativernes |
dativ m (definite singular dativen, uncountable)
dativ n (plural dative)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | dativ | dativul | dative | dativele | |
genitive-dative | dativ | dativului | dative | dativelor | |
vocative | dativule | dativelor |
dátīv m inan (Cyrillic spelling да́тӣв)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | dativ | dativi |
genitive | dativa | dativa |
dative | dativu | dativima |
accusative | dativ | dative |
vocative | dative | dativi |
locative | dativu | dativima |
instrumental | dativom | dativima |
dȃtiv m inan
This noun needs an inflection-table template.
Borrowed from Latin dativus (“appropriate for giving”), from dare (“to give”).
dativ c
nominative | genitive | ||
---|---|---|---|
singular | indefinite | dativ | dativs |
definite | dativen | dativens | |
plural | indefinite | dativer | dativers |
definite | dativerna | dativernas |