From dēminuō (“to diminish”) + -īvus. The form dīminutīvus, on which most descendants are based, is based on dīminuō.
dēminutīvus (feminine dēminutīva, neuter dēminutīvum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēminutīvus | dēminutīva | dēminutīvum | dēminutīvī | dēminutīvae | dēminutīva | |
Genitive | dēminutīvī | dēminutīvae | dēminutīvī | dēminutīvōrum | dēminutīvārum | dēminutīvōrum | |
Dative | dēminutīvō | dēminutīvō | dēminutīvīs | ||||
Accusative | dēminutīvum | dēminutīvam | dēminutīvum | dēminutīvōs | dēminutīvās | dēminutīva | |
Ablative | dēminutīvō | dēminutīvā | dēminutīvō | dēminutīvīs | |||
Vocative | dēminutīve | dēminutīva | dēminutīvum | dēminutīvī | dēminutīvae | dēminutīva |
Noun descendants are at dēminutīvum.