Borrowed from Latin duellō, possibly influenced by German duellieren.[1] Equivalent to duel + -eren.
duelleren
Conjugation of duelleren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | duelleren | |||
past singular | duelleerde | |||
past participle | geduelleerd | |||
infinitive | duelleren | |||
gerund | duelleren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | duelleer | duelleerde | ||
2nd person sing. (jij) | duelleert, duelleer2 | duelleerde | ||
2nd person sing. (u) | duelleert | duelleerde | ||
2nd person sing. (gij) | duelleert | duelleerde | ||
3rd person singular | duelleert | duelleerde | ||
plural | duelleren | duelleerden | ||
subjunctive sing.1 | duellere | duelleerde | ||
subjunctive plur.1 | duelleren | duelleerden | ||
imperative sing. | duelleer | |||
imperative plur.1 | duelleert | |||
participles | duellerend | geduelleerd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |