endurheimta (weak verb, third-person singular past indicative endurheimti, supine endurheimt)
| infinitive (nafnháttur) |
að endurheimta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
endurheimt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
endurheimtandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég endurheimti | við endurheimtum | present (nútíð) |
ég endurheimti | við endurheimtum |
| þú endurheimtir | þið endurheimtið | þú endurheimtir | þið endurheimtið | ||
| hann, hún, það endurheimtir | þeir, þær, þau endurheimta | hann, hún, það endurheimti | þeir, þær, þau endurheimti | ||
| past (þátíð) |
ég endurheimti | við endurheimtum | past (þátíð) |
ég endurheimti | við endurheimtum |
| þú endurheimtir | þið endurheimtuð | þú endurheimtir | þið endurheimtuð | ||
| hann, hún, það endurheimti | þeir, þær, þau endurheimtu | hann, hún, það endurheimti | þeir, þær, þau endurheimtu | ||
| imperative (boðháttur) |
endurheimt (þú) | endurheimtið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| endurheimtu | endurheimtiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að endurheimtast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
endurheimst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
endurheimtandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég endurheimtist | við endurheimtumst | present (nútíð) |
ég endurheimtist | við endurheimtumst |
| þú endurheimtist | þið endurheimtist | þú endurheimtist | þið endurheimtist | ||
| hann, hún, það endurheimtist | þeir, þær, þau endurheimtast | hann, hún, það endurheimtist | þeir, þær, þau endurheimtist | ||
| past (þátíð) |
ég endurheimtist | við endurheimtumst | past (þátíð) |
ég endurheimtist | við endurheimtumst |
| þú endurheimtist | þið endurheimtust | þú endurheimtist | þið endurheimtust | ||
| hann, hún, það endurheimtist | þeir, þær, þau endurheimtust | hann, hún, það endurheimtist | þeir, þær, þau endurheimtust | ||
| imperative (boðháttur) |
endurheimst (þú) | endurheimtist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| endurheimstu | endurheimtisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||