From Old Norse gœla, from Proto-Germanic *gōlijaną.
gæla (weak verb, third-person singular past indicative gældi, supine gælt)[1]
| infinitive (nafnháttur) |
að gæla | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
gælt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
gælandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég gæli | við gælum | present (nútíð) |
ég gæli | við gælum |
| þú gælir | þið gælið | þú gælir | þið gælið | ||
| hann, hún, það gælir | þeir, þær, þau gæla | hann, hún, það gæli | þeir, þær, þau gæli | ||
| past (þátíð) |
ég gældi | við gældum | past (þátíð) |
ég gældi | við gældum |
| þú gældir | þið gælduð | þú gældir | þið gælduð | ||
| hann, hún, það gældi | þeir, þær, þau gældu | hann, hún, það gældi | þeir, þær, þau gældu | ||
| imperative (boðháttur) |
gæl (þú) | gælið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| gældu | gæliði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||