From glans (“shine, brilliance”).
glansa (weak verb, third-person singular past indicative glansaði, supine glansað)
| infinitive (nafnháttur) |
að glansa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
glansað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
glansandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég glansa | við glönsum | present (nútíð) |
ég glansi | við glönsum |
| þú glansar | þið glansið | þú glansir | þið glansið | ||
| hann, hún, það glansar | þeir, þær, þau glansa | hann, hún, það glansi | þeir, þær, þau glansi | ||
| past (þátíð) |
ég glansaði | við glönsuðum | past (þátíð) |
ég glansaði | við glönsuðum |
| þú glansaðir | þið glönsuðuð | þú glansaðir | þið glönsuðuð | ||
| hann, hún, það glansaði | þeir, þær, þau glönsuðu | hann, hún, það glansaði | þeir, þær, þau glönsuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
glansa (þú) | glansið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| glansaðu | glansiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||