Borrowed from Old Church Slavonic глоумъ (glumŭ), from Proto-Slavic *glumъ.
glumă f (plural glume)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | glumă | gluma | glume | glumele | |
genitive-dative | glume | glumei | glume | glumelor | |
vocative | glumă, glumo | glumelor |
Borrowed from French glume, from Latin glūma.
glumă f (plural glume)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | glumă | gluma | glume | glumele | |
genitive-dative | glume | glumei | glume | glumelor | |
vocative | glumă, glumo | glumelor |