From Old Norse hrífa (“rake”), cognate with Danish rive. From the following verb.
hrífa f (genitive singular hrífu, nominative plural hrífur)
From Old Norse hrífa (“to grip, snatch”), from Proto-Germanic *hrībaną (“to grip, snatch”), from Proto-Indo-European *(s)kreybʰ- (“to scratch”). Has become conflated with Proto-Germanic *rīfaną, from Proto-Indo-European *h₁reyp- (“to tear”), in each subsequent daughter language, cf. Old English gehrīfnian (“to become fierce, rapacious”) and Old Frisian hrīva (“to tear”). Ultimately the sense is 'to make an impression on'.
hrífa (strong verb, third-person singular past indicative hreif, third-person plural past indicative hrifu, supine hrifið)
| infinitive (nafnháttur) |
að hrífa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hrifið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hrífandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hríf | við hrífum | present (nútíð) |
ég hrífi | við hrífum |
| þú hrífur | þið hrífið | þú hrífir | þið hrífið | ||
| hann, hún, það hrífur | þeir, þær, þau hrífa | hann, hún, það hrífi | þeir, þær, þau hrífi | ||
| past (þátíð) |
ég hreif | við hrifum | past (þátíð) |
ég hrifi | við hrifum |
| þú hreifst | þið hrifuð | þú hrifir | þið hrifuð | ||
| hann, hún, það hreif | þeir, þær, þau hrifu | hann, hún, það hrifi | þeir, þær, þau hrifu | ||
| imperative (boðháttur) |
hríf (þú) | hrífið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hrífðu | hrífiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að hrífast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hrifist | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hrífandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hrífst | við hrífumst | present (nútíð) |
ég hrífist | við hrífumst |
| þú hrífst | þið hrífist | þú hrífist | þið hrífist | ||
| hann, hún, það hrífst | þeir, þær, þau hrífast | hann, hún, það hrífist | þeir, þær, þau hrífist | ||
| past (þátíð) |
ég hreifst | við hrifumst | past (þátíð) |
ég hrifist | við hrifumst |
| þú hreifst | þið hrifust | þú hrifist | þið hrifust | ||
| hann, hún, það hreifst | þeir, þær, þau hrifust | hann, hún, það hrifist | þeir, þær, þau hrifust | ||
| imperative (boðháttur) |
hrífst (þú) | hrífist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hrífstu | hrífisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hrifinn | hrifin | hrifið | hrifnir | hrifnar | hrifin | |
| accusative (þolfall) |
hrifinn | hrifna | hrifið | hrifna | hrifnar | hrifin | |
| dative (þágufall) |
hrifnum | hrifinni | hrifnu | hrifnum | hrifnum | hrifnum | |
| genitive (eignarfall) |
hrifins | hrifinnar | hrifins | hrifinna | hrifinna | hrifinna | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hrifni | hrifna | hrifna | hrifnu | hrifnu | hrifnu | |
| accusative (þolfall) |
hrifna | hrifnu | hrifna | hrifnu | hrifnu | hrifnu | |
| dative (þágufall) |
hrifna | hrifnu | hrifna | hrifnu | hrifnu | hrifnu | |
| genitive (eignarfall) |
hrifna | hrifnu | hrifna | hrifnu | hrifnu | hrifnu | |