hvetja

Hello, you have come here looking for the meaning of the word hvetja. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word hvetja, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say hvetja in singular and plural. Everything you need to know about the word hvetja you have here. The definition of the word hvetja will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofhvetja, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Etymology

From Old Norse hvetja, from Proto-Germanic *hwatjaną.

Pronunciation

Verb

hvetja (weak verb, third-person singular past indicative hvatti, supine hvatt)

  1. to sharpen, whet (a blade, etc.)
  2. to encourage
  3. to catalyze; (to bring about the catalysis of a chemical reaction)

Conjugation

hvetja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að hvetja
supine
(sagnbót) 		hvatt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		hvetjandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég hvet við hvetjum present
(nútíð) 		ég hvetji við hvetjum
þú hvetur þið hvetjið þú hvetjir þið hvetjið
hann, hún, það hvetur þeir, þær, þau hvetja hann, hún, það hvetji þeir, þær, þau hvetji
past
(þátíð) 		ég hvatti við hvöttum past
(þátíð) 		ég hvetti við hvettum
þú hvattir þið hvöttuð þú hvettir þið hvettuð
hann, hún, það hvatti þeir, þær, þau hvöttu hann, hún, það hvetti þeir, þær, þau hvettu
imperative
(boðháttur) 		hvet (þú) hvetjið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hvettu hvetjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hvetjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að hvetjast
supine
(sagnbót) 		hvast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		hvetjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég hvest við hvetjumst present
(nútíð) 		ég hvetjist við hvetjumst
þú hvest þið hvetjist þú hvetjist þið hvetjist
hann, hún, það hvest þeir, þær, þau hvetjast hann, hún, það hvetjist þeir, þær, þau hvetjist
past
(þátíð) 		ég hvattist við hvöttumst past
(þátíð) 		ég hvettist við hvettumst
þú hvattist þið hvöttust þú hvettist þið hvettust
hann, hún, það hvattist þeir, þær, þau hvöttust hann, hún, það hvettist þeir, þær, þau hvettust
imperative
(boðháttur) 		hvest (þú) hvetist (þið)
Forms with appended personal pronoun
hvestu hvetisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hvattur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hvattur hvatt hvatt hvattir hvattar hvatt
accusative
(þolfall) 		hvattan hvatta hvatt hvatta hvattar hvatt
dative
(þágufall) 		hvattum hvattri hvattu hvattum hvattum hvattum
genitive
(eignarfall) 		hvatts hvattrar hvatts hvettra hvettra hvettra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hvatti hvatta hvatta hvattu hvattu hvattu
accusative
(þolfall) 		hvatta hvattu hvatta hvattu hvattu hvattu
dative
(þágufall) 		hvatta hvattu hvatta hvattu hvattu hvattu
genitive
(eignarfall) 		hvatta hvattu hvatta hvattu hvattu hvattu

Derived terms

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hwatjaną. Akin to English whet.

Verb

hvetja (singular past indicative hvatti, plural past indicative hvǫttu, past participle hvattr)

  1. (transitive with accusative) to whet
  2. (transitive with accusative) to encourage

Conjugation

Conjugation of hvetja — active (weak class 1)
infinitive hvetja
present participle hvetjandi
past participle hvattr
indicative present past
1st-person singular hvet hvatta
2nd-person singular hvetr hvattir
3rd-person singular hvetr hvatti
1st-person plural hvetjum hvǫttum
2nd-person plural hvetið hvǫttuð
3rd-person plural hvetja hvǫttu
subjunctive present past
1st-person singular hvetja hvetta
2nd-person singular hvetir hvettir
3rd-person singular hveti hvetti
1st-person plural hvetim hvettim
2nd-person plural hvetið hvettið
3rd-person plural hveti hvetti
imperative present
2nd-person singular hvet
1st-person plural hvetjum
2nd-person plural hvetið
Conjugation of hvetja — mediopassive (weak class 1)
infinitive hvetjask
present participle hvetjandisk
past participle hvazk
indicative present past
1st-person singular hvetjumk hvǫttumk
2nd-person singular hvezk hvattisk
3rd-person singular hvezk hvattisk
1st-person plural hvetjumsk hvǫttumsk
2nd-person plural hvetizk hvǫttuzk
3rd-person plural hvetjask hvǫttusk
subjunctive present past
1st-person singular hvetjumk hvettumk
2nd-person singular hvetisk hvettisk
3rd-person singular hvetisk hvettisk
1st-person plural hvetimsk hvettimsk
2nd-person plural hvetizk hvettizk
3rd-person plural hvetisk hvettisk
imperative present
2nd-person singular hvezk
1st-person plural hvetjumsk
2nd-person plural hvetizk

Descendants

  • Icelandic: hvetja
  • Faroese: hvøtja
  • Norwegian Nynorsk: kvetja, kvetje
  • Old Swedish: hvætia

References

  • “hvetja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Wikious
Boobota
Sagapedia