kæta

Hello, you have come here looking for the meaning of the word kæta. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word kæta, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say kæta in singular and plural. Everything you need to know about the word kæta you have here. The definition of the word kæta will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofkæta, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: káeta, käta, and käetä

Icelandic

Etymology

From Old Norse kæta, from Proto-Germanic *kanhtijaną.

Pronunciation

Verb

kæta (weak verb, third-person singular past indicative kætti, supine kætt)

  1. (transitive, with accusative) to gladden, to cheer

Conjugation

kæta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að kæta
supine
(sagnbót) 		kætt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		kætandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég kæti við kætum present
(nútíð) 		ég kæti við kætum
þú kætir þið kætið þú kætir þið kætið
hann, hún, það kætir þeir, þær, þau kæta hann, hún, það kæti þeir, þær, þau kæti
past
(þátíð) 		ég kætti við kættum past
(þátíð) 		ég kætti við kættum
þú kættir þið kættuð þú kættir þið kættuð
hann, hún, það kætti þeir, þær, þau kættu hann, hún, það kætti þeir, þær, þau kættu
imperative
(boðháttur) 		kæt (þú) kætið (þið)
Forms with appended personal pronoun
kættu kætiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kætast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að kætast
supine
(sagnbót) 		kæst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		kætandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég kætist við kætumst present
(nútíð) 		ég kætist við kætumst
þú kætist þið kætist þú kætist þið kætist
hann, hún, það kætist þeir, þær, þau kætast hann, hún, það kætist þeir, þær, þau kætist
past
(þátíð) 		ég kættist við kættumst past
(þátíð) 		ég kættist við kættumst
þú kættist þið kættust þú kættist þið kættust
hann, hún, það kættist þeir, þær, þau kættust hann, hún, það kættist þeir, þær, þau kættust
imperative
(boðháttur) 		kæst (þú) kætist (þið)
Forms with appended personal pronoun
kæstu kætisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kættur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		kættur kætt kætt kættir kættar kætt
accusative
(þolfall) 		kættan kætta kætt kætta kættar kætt
dative
(þágufall) 		kættum kættri kættu kættum kættum kættum
genitive
(eignarfall) 		kætts kættrar kætts kættra kættra kættra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		kætti kætta kætta kættu kættu kættu
accusative
(þolfall) 		kætta kættu kætta kættu kættu kættu
dative
(þágufall) 		kætta kættu kætta kættu kættu kættu
genitive
(eignarfall) 		kætta kættu kætta kættu kættu kættu
Wikious
Boobota
Sagapedia