keifa

Hello, you have come here looking for the meaning of the word keifa. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word keifa, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say keifa in singular and plural. Everything you need to know about the word keifa you have here. The definition of the word keifa will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofkeifa, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Pronunciation

Verb

keifa (weak verb, third-person singular past indicative keifaði, supine keifað)

  1. (intransitive) to waddle
    Synonyms: kjaga, vagga

Conjugation

keifa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að keifa
supine
(sagnbót) 		keifað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		keifandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég keifa við keifum present
(nútíð) 		ég keifi við keifum
þú keifar þið keifið þú keifir þið keifið
hann, hún, það keifar þeir, þær, þau keifa hann, hún, það keifi þeir, þær, þau keifi
past
(þátíð) 		ég keifaði við keifuðum past
(þátíð) 		ég keifaði við keifuðum
þú keifaðir þið keifuðuð þú keifaðir þið keifuðuð
hann, hún, það keifaði þeir, þær, þau keifuðu hann, hún, það keifaði þeir, þær, þau keifuðu
imperative
(boðháttur) 		keifa (þú) keifið (þið)
Forms with appended personal pronoun
keifaðu keifiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
keifast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að keifast
supine
(sagnbót) 		keifast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		keifandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég keifast við keifumst present
(nútíð) 		ég keifist við keifumst
þú keifast þið keifist þú keifist þið keifist
hann, hún, það keifast þeir, þær, þau keifast hann, hún, það keifist þeir, þær, þau keifist
past
(þátíð) 		ég keifaðist við keifuðumst past
(þátíð) 		ég keifaðist við keifuðumst
þú keifaðist þið keifuðust þú keifaðist þið keifuðust
hann, hún, það keifaðist þeir, þær, þau keifuðust hann, hún, það keifaðist þeir, þær, þau keifuðust
imperative
(boðháttur) 		keifast (þú) keifist (þið)
Forms with appended personal pronoun
keifastu keifisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
keifaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		keifaður keifuð keifað keifaðir keifaðar keifuð
accusative
(þolfall) 		keifaðan keifaða keifað keifaða keifaðar keifuð
dative
(þágufall) 		keifuðum keifaðri keifuðu keifuðum keifuðum keifuðum
genitive
(eignarfall) 		keifaðs keifaðrar keifaðs keifaðra keifaðra keifaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		keifaði keifaða keifaða keifuðu keifuðu keifuðu
accusative
(þolfall) 		keifaða keifuðu keifaða keifuðu keifuðu keifuðu
dative
(þágufall) 		keifaða keifuðu keifaða keifuðu keifuðu keifuðu
genitive
(eignarfall) 		keifaða keifuðu keifaða keifuðu keifuðu keifuðu
Wikious
Boobota
Sagapedia