A variant of kledderen, itself from kladderen, a frequentative of kladden.
kliederen
Conjugation of kliederen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | kliederen | |||
past singular | kliederde | |||
past participle | gekliederd | |||
infinitive | kliederen | |||
gerund | kliederen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | klieder | kliederde | ||
2nd person sing. (jij) | kliedert, klieder2 | kliederde | ||
2nd person sing. (u) | kliedert | kliederde | ||
2nd person sing. (gij) | kliedert | kliederde | ||
3rd person singular | kliedert | kliederde | ||
plural | kliederen | kliederden | ||
subjunctive sing.1 | kliedere | kliederde | ||
subjunctive plur.1 | kliederen | kliederden | ||
imperative sing. | klieder | |||
imperative plur.1 | kliedert | |||
participles | kliederend | gekliederd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |