kljúfa

Hello, you have come here looking for the meaning of the word kljúfa. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word kljúfa, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say kljúfa in singular and plural. Everything you need to know about the word kljúfa you have here. The definition of the word kljúfa will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofkljúfa, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Etymology

From Old Norse kljúfa, from Proto-Germanic *kleubaną, from Proto-Indo-European *glewbʰ-.

Pronunciation

Verb

kljúfa (strong verb, third-person singular past indicative klauf, third-person plural past indicative klufu, supine klofið)

  1. to split, cleave
    Synonym: búta

Conjugation

kljúfa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að kljúfa
supine
(sagnbót) 		klofið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		kljúfandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég klýf við kljúfum present
(nútíð) 		ég kljúfi við kljúfum
þú klýfur þið kljúfið þú kljúfir þið kljúfið
hann, hún, það klýfur þeir, þær, þau kljúfa hann, hún, það kljúfi þeir, þær, þau kljúfi
past
(þátíð) 		ég klauf við klufum past
(þátíð) 		ég klyfi við klyfum
þú klaufst þið klufuð þú klyfir þið klyfuð
hann, hún, það klauf þeir, þær, þau klufu hann, hún, það klyfi þeir, þær, þau klyfu
imperative
(boðháttur) 		kljúf (þú) kljúfið (þið)
Forms with appended personal pronoun
kljúfðu kljúfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kljúfast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að kljúfast
supine
(sagnbót) 		klofist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		kljúfandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég klýfst við kljúfumst present
(nútíð) 		ég kljúfist við kljúfumst
þú klýfst þið kljúfist þú kljúfist þið kljúfist
hann, hún, það klýfst þeir, þær, þau kljúfast hann, hún, það kljúfist þeir, þær, þau kljúfist
past
(þátíð) 		ég klaufst við klufumst past
(þátíð) 		ég klyfist við klyfumst
þú klaufst þið klufust þú klyfist þið klyfust
hann, hún, það klaufst þeir, þær, þau klufust hann, hún, það klyfist þeir, þær, þau klyfust
imperative
(boðháttur) 		kljúfst (þú) kljúfist (þið)
Forms with appended personal pronoun
kljúfstu kljúfisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
klofinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		klofinn klofin klofið klofnir klofnar klofin
accusative
(þolfall) 		klofinn klofna klofið klofna klofnar klofin
dative
(þágufall) 		klofnum klofinni klofnu klofnum klofnum klofnum
genitive
(eignarfall) 		klofins klofinnar klofins klofinna klofinna klofinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		klofni klofna klofna klofnu klofnu klofnu
accusative
(þolfall) 		klofna klofnu klofna klofnu klofnu klofnu
dative
(þágufall) 		klofna klofnu klofna klofnu klofnu klofnu
genitive
(eignarfall) 		klofna klofnu klofna klofnu klofnu klofnu

Further reading

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *kleubaną. Ultimately from Proto-Indo-European *glewbʰ- (“to split”).

Verb

kljúfa (singular past indicative klauf, plural past indicative klufu, past participle klofinn)

  1. (transitive, with accusative) to cleave, split

Conjugation

Conjugation of kljúfa — active (strong class 2)
infinitive kljúfa
present participle kljúfandi
past participle klofinn
indicative present past
1st-person singular klýf klauf
2nd-person singular klýfr klauft
3rd-person singular klýfr klauf
1st-person plural kljúfum klufum
2nd-person plural kljúfið klufuð
3rd-person plural kljúfa klufu
subjunctive present past
1st-person singular kljúfa klyfa
2nd-person singular kljúfir klyfir
3rd-person singular kljúfi klyfi
1st-person plural kljúfim klyfim
2nd-person plural kljúfið klyfið
3rd-person plural kljúfi klyfi
imperative present
2nd-person singular kljúf
1st-person plural kljúfum
2nd-person plural kljúfið
Conjugation of kljúfa — mediopassive (strong class 2)
infinitive kljúfask
present participle kljúfandisk
past participle klofizk
indicative present past
1st-person singular kljúfumk klufumk
2nd-person singular klýfsk klaufzk
3rd-person singular klýfsk klaufsk
1st-person plural kljúfumsk klufumsk
2nd-person plural kljúfizk klufuzk
3rd-person plural kljúfask klufusk
subjunctive present past
1st-person singular kljúfumk klyfumk
2nd-person singular kljúfisk klyfisk
3rd-person singular kljúfisk klyfisk
1st-person plural kljúfimsk klyfimsk
2nd-person plural kljúfizk klyfizk
3rd-person plural kljúfisk klyfisk
imperative present
2nd-person singular kljúfsk
1st-person plural kljúfumsk
2nd-person plural kljúfizk

Descendants

References

  • “kljúfa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Wikious
Boobota
Sagapedia