From manus (“hand”) + -ārius (suffix forming relational adjectives and agent nouns).
manuārius (feminine manuāria, neuter manuārium); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | manuārius | manuāria | manuārium | manuāriī | manuāriae | manuāria | |
genitive | manuāriī | manuāriae | manuāriī | manuāriōrum | manuāriārum | manuāriōrum | |
dative | manuāriō | manuāriae | manuāriō | manuāriīs | |||
accusative | manuārium | manuāriam | manuārium | manuāriōs | manuāriās | manuāria | |
ablative | manuāriō | manuāriā | manuāriō | manuāriīs | |||
vocative | manuārie | manuāria | manuārium | manuāriī | manuāriae | manuāria |
manuārius m (genitive manuāriī or manuārī); second declension
Second-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | manuārius | manuāriī |
genitive | manuāriī manuārī1 |
manuāriōrum |
dative | manuāriō | manuāriīs |
accusative | manuārium | manuāriōs |
ablative | manuāriō | manuāriīs |
vocative | manuārie | manuāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).