ontvouwen
Conjugation of ontvouwen (weak with strong past participle, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | ontvouwen | |||
past singular | ontvouwde | |||
past participle | ontvouwen | |||
infinitive | ontvouwen | |||
gerund | ontvouwen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | ontvouw | ontvouwde | ||
2nd person sing. (jij) | ontvouwt, ontvouw2 | ontvouwde | ||
2nd person sing. (u) | ontvouwt | ontvouwde | ||
2nd person sing. (gij) | ontvouwt | ontvouwde | ||
3rd person singular | ontvouwt | ontvouwde | ||
plural | ontvouwen | ontvouwden | ||
subjunctive sing.1 | ontvouwe | ontvouwde | ||
subjunctive plur.1 | ontvouwen | ontvouwden | ||
imperative sing. | ontvouw | |||
imperative plur.1 | ontvouwt | |||
participles | ontvouwend | ontvouwen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |