opgooien
Conjugation of opgooien (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | opgooien | |||
past singular | gooide op | |||
past participle | opgegooid | |||
infinitive | opgooien | |||
gerund | opgooien n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | gooi op | gooide op | opgooi | opgooide |
2nd person sing. (jij) | gooit op, gooi op2 | gooide op | opgooit | opgooide |
2nd person sing. (u) | gooit op | gooide op | opgooit | opgooide |
2nd person sing. (gij) | gooit op | gooide op | opgooit | opgooide |
3rd person singular | gooit op | gooide op | opgooit | opgooide |
plural | gooien op | gooiden op | opgooien | opgooiden |
subjunctive sing.1 | gooie op | gooide op | opgooie | opgooide |
subjunctive plur.1 | gooien op | gooiden op | opgooien | opgooiden |
imperative sing. | gooi op | |||
imperative plur.1 | gooit op | |||
participles | opgooiend | opgegooid | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |