Borrowed from French orienter.
oriënteren
Conjugation of oriënteren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | oriënteren | |||
past singular | oriënteerde | |||
past participle | georiënteerd | |||
infinitive | oriënteren | |||
gerund | oriënteren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | oriënteer | oriënteerde | ||
2nd person sing. (jij) | oriënteert, oriënteer2 | oriënteerde | ||
2nd person sing. (u) | oriënteert | oriënteerde | ||
2nd person sing. (gij) | oriënteert | oriënteerde | ||
3rd person singular | oriënteert | oriënteerde | ||
plural | oriënteren | oriënteerden | ||
subjunctive sing.1 | oriëntere | oriënteerde | ||
subjunctive plur.1 | oriënteren | oriënteerden | ||
imperative sing. | oriënteer | |||
imperative plur.1 | oriënteert | |||
participles | oriënterend | georiënteerd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |