rozprawić

Hello, you have come here looking for the meaning of the word rozprawić. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word rozprawić, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say rozprawić in singular and plural. Everything you need to know about the word rozprawić you have here. The definition of the word rozprawić will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofrozprawić, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Polish

Etymology

From roz- +‎ prawić.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɔsˈpra.vit͡ɕ/
  • Rhymes: -avit͡ɕ
  • Syllabification: roz‧pra‧wić

Verb

rozprawić pf (imperfective rozprawiać)

  1. (reflexive with się) to get even, to hit back, to get revenge

Conjugation

Conjugation of rozprawić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozprawić
future tense 1st rozprawię rozprawimy
2nd rozprawisz rozprawicie
3rd rozprawi rozprawią
impersonal rozprawi się
past tense 1st rozprawiłem,
-(e)m rozprawił 		rozprawiłam,
-(e)m rozprawiła 		rozprawiłom,
-(e)m rozprawiło 		rozprawiliśmy,
-(e)śmy rozprawili 		rozprawiłyśmy,
-(e)śmy rozprawiły
2nd rozprawiłeś,
-(e)ś rozprawił 		rozprawiłaś,
-(e)ś rozprawiła 		rozprawiłoś,
-(e)ś rozprawiło 		rozprawiliście,
-(e)ście rozprawili 		rozprawiłyście,
-(e)ście rozprawiły
3rd rozprawił rozprawiła rozprawiło rozprawili rozprawiły
impersonal rozprawiono
conditional 1st rozprawiłbym,
bym rozprawił 		rozprawiłabym,
bym rozprawiła 		rozprawiłobym,
bym rozprawiło 		rozprawilibyśmy,
byśmy rozprawili 		rozprawiłybyśmy,
byśmy rozprawiły
2nd rozprawiłbyś,
byś rozprawił 		rozprawiłabyś,
byś rozprawiła 		rozprawiłobyś,
byś rozprawiło 		rozprawilibyście,
byście rozprawili 		rozprawiłybyście,
byście rozprawiły
3rd rozprawiłby,
by rozprawił 		rozprawiłaby,
by rozprawiła 		rozprawiłoby,
by rozprawiło 		rozprawiliby,
by rozprawili 		rozprawiłyby,
by rozprawiły
impersonal rozprawiono by
imperative 1st niech rozprawię rozprawmy
2nd rozpraw rozprawcie
3rd niech rozprawi niech rozprawią
anterior adverbial participle rozprawiwszy
verbal noun rozprawienie
nouns

Further reading

  • rozprawić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozprawić in Polish dictionaries at PWN
Wikious
Boobota
Sagapedia